Apologia
   Cap.
 1     9    |       quasi intemperantissimos postremum legere: ~«florea serta,


De deo Socratis
   Cap.
 2    13    |        sunt, quartum proprium, postremum commune cum diis inmortalibus


Metamorphoses
   Lib. Cap.
 3  2,    30|     eius fallere nequivissent, postremum iniecta somni nebula eoque
 4  7,    27|     cruentis manibus eriperes, postremum deserto derelictoque illo
 5  8,    27|        incursantes musculos ad postremum ancipiti ferro, quod gerebant,
 6  9,     2|      petisse pari saevitia nec postremum saltem ipsis hominibus pepercisse;
 7  9,    18|    suadelis validum addens ad (postremum) cuneum, qui rigentem prorsus
 8  9,    19|    cruciatus, hic voluptas. Ad postremum tamen formidinem mortis
 9  9,    41|        principis contendebant. Postremum magistratibus placuit obstinate
10 10,     7| neclexisse (se) suspicatus sua postremum manu porrexit puero. ~Haec
11 10,    11|      mercatus hic potionem vel postremum gladio vel quovis telo nefas