Tristia
   Lib. Carm. Ver.
 1   1,    2, 63|         si quoque, quam merui poena me pendere vultis, ~
 2   1,    2, 95|             et iubet et merui; nec, quae damnaverit ille, ~
 3   1,    5, 42|          arma, sed hanc merui simplicitate fugam.~
 4   5,    3, 53|   Idque ita, si vestrum merui candore favorem, ~
 5   5,   10, 49|   utraque poena gravis. Merui tamen urbe carere, ~
 6   5,   10, 50|                     non merui tali forsitan esse loco. ~
 7   5,   11, 16|                     qui merui vitio perdere cuncta meo. ~


Epistulae ex Ponto
   Lib. Pars. Ver.
 8   1, Bru, 49 |           nec, quia vel merui vel sensi principis iram,~
 9   1, Max, 70 |                     Hoc merui, magni sic voluere dei.~


Amores
   Lib. Carm. Ver.
10   2,   9a, 23|  me quoque, qui totiens merui sub amore puellae,~


Metamorphoses
   Lib. Ver.
11   3, 654     |                     quo merui poenam facto? quae gloria
12   7, 854     |             per si quid merui de te bene perque manentem~
13   8, 126     |    moenia! nam, fateor, merui et sum digna perire.~
14  10, 484     |       numina confessis, merui nec triste recuso~
15  13, 314     |               esse reus merui (factum defendite vestrum!~


Heroides
   Pars. Ver.
16 Ach, 41      |                     qua merui culpa fieri tibi vilis,
17 Par, 157     |             et potes et merui. dignae miserere puellae! ~
18 Aen, 73      | quidquid id est «tantum merui! concedite!» dicas, ~
19 Ias, 199     |           te peto, quem merui, quem nobis ipse dedisti, ~


Fasti
   Lib. Ver.
20   4, 239     |            voxque fuit «merui: meritas do sanguine poenas.~


Nux
   Ver.
21 177          |                      si merui videorque nocens, excidite
22 179          |                      si merui videorque nocens, imponite