A tibi dilecto missam Nasone
salutem
accipe, pars animae magna, Severe, meae.
Neve roga quid agam. Si
persequar omnia, flebis:
summa satis nostri si tibi nota mali.
Vivimus
adsiduis expertes pacis in armis
dura pharetrato bella movente Geta.
Deque tot expulsis sum miles in exule solus:
tuta -- nec invideo -- cetera turba latet.
Quoque magis nostros venia dignere libellos,
haec in procinctu carmina facta leges.
Stat vetus urbs, ripae vicina binominis Histri,
moenibus et positu vix adeunda loci.
Caspius Aegisos, de se si credimus ipsis,
condidit et proprio nomine dixit opus.
Hanc ferus Odrysiis inopino Marte peremptis
cepit et in regem sustulit arma Getes.
Ille memor magni generis virtute quod auget,
protinus innumero milite cinctus adest
nec prius abscessit merita quam caede nocentum.
At tibi, rex aevo, detur, fortissime nostro,
semper honorata sceptra tenere manu,
teque, quod et praestat -- quid enim tibi plenius optem? --
Martia cum magno Caesare Roma probet.
Sed memor unde abii, queror, o iucunde sodalis,
accedant nostris saeva quod arma malis.
Ut careo vobis, Stygias detrusus in oras,
quattuor autumnos Pleias orta facit.
Nec tu credideris urbanae commoda vitae
quaerere Nasonem: quaerit et illa tamen.
Nam modo vos animo, dulces, reminiscor, amici,
nunc mihi cum cara coniuge nata subit,
aque domo rursus pulchrae loca vertor ad Urbis
cunctaque mens oculis pervidet illa suis.
Nunc fora, nunc aedes, nunc marmore tecta theatra,
nunc subit aequata porticus omnis humo,
gramina nunc Campi pulchros spectantis in hortos
stagnaque et euripi Virgineusque liquor.
At, puto, sic Urbis misero est erepta voluptas,
quolibet ut saltem rure frui liceat!
Non meus amissos animus desiderat agros
ruraque Paeligno conspicienda solo
nec quos piniferis positos in collibus hortos
spectat Flaminiae Clodia iuncta viae,
quos ego nescio cui colui, quibus ipse solebam
ad sata fontanas, nec pudet, addere aquas,
sunt ubi, si vivunt, nostra quoque consita quaedam,
sed non et nostra poma legenda manu.
Pro
quibus amissis utinam contingere possit
hic saltem profugo glaeba colenda mihi!
Ipse ego pendentis, liceat
modo, rupe capellas,
ipse velim baculo pascere nixus oves.
Ipse ego, ne solitis insistant pectora curis,
ducam ruricolas sub iuga curva boves
et discam Getici quae norunt verba iuvenci
adsuetas illis adiciamque
minas.
Ipse manu capulum pressi moderatus aratri
experiar mota spargere semen humo.
Nec dubitem longis purgare ligonibus herbas
et dare iam sitiens quas bibat hortus aquas.
Unde sed hoc nobis minimum
quos inter et hostem
discrimen murus clausaque porta facit?
At tibi nascenti, quod toto pectore laetor,
nerunt fatales fortia fila deae.
Te modo Campus habet,
densa modo porticus umbra,
nunc in quo ponis tempora rara forum;
Umbria nunc revocat nec non Albana petentem
Appia ferventi ducit in arva rota.
Forsitan
hic optes ut iustam subprimat iram
Caesar et hospitium sit tua villa meum.
A! nimium est quod, amice, petis, moderatius opta
et voti quaeso contrahe vela tui.
Terra
velim propior nullique obnoxia bello
detur: erit nostris pars bona dempta malis.
|