Quam legis unde tibi mittatur
epistula, quaeris?
Hinc ubi caeruleis iungitur Hister aquis.
Ut regio dicta est, succurrere debet et auctor,
laesus ab ingenio Naso poeta suo.
Qui tibi quam mallet praesens adferre salutem
mittit ab hirsutis, Maxime
Cotta, Getis.
Legimus, o iuvenis patrii non degener oris,
dicta tibi pleno verba diserta foro.
Quae quamquam lingua mihi sunt properante per horas
lecta satis multas, pauca fuisse queror.
Plura sed haec feci relegendo saepe nec umquam
non mihi quam primo grata fuere magis.
Cumque
nihil totiens lecta e dulcedine perdant,
viribus illa suis, non novitate placent.
Felices quibus haec ipso cognoscere in actu
et tam facundo contigit ore frui!
Nam, quamquam sapor est adlata dulcis in unda,
gratius ex ipso fonte bibuntur aquae.
Et magis adducto pomum decerpere ramo
quam de caelata sumere lance iuvat.
At nisi peccassem, nisi me mea Musa fugasset,
quod legi tua vox exhibuisset opus,
utque fui solitus, sedissem forsitan unus
de centum iudex in tua verba viris,
maior et inplesset praecordia nostra voluptas,
cum traherer dictis adnueremque tuis.
Quem quoniam fatum patria vobisque relictis
inter inhumanos maluit esse Getas,
quod licet, ut videar tecum magis esse legendo,
saepe, precor, studii pignora mitte tui
exemploque meo, nisi dedignaris id ipsum,
utere, quod nobis rectius ipse dares.
Namque ego, qui perii iam pridem, Maxime, vobis,
ingenio nitor non periisse meo.
Redde vicem, nec rara tui monimenta laboris
accipiant nostrae grata futura manus.
Dic tamen, o iuvenis studiorum plene meorum,
ecquid ab his ipsis admoneare mei.
Ecquid, ubi aut recitas factum modo carmen amicis
aut, quod saepe soles, exigis ut recitent,
quaeror, ut interdum tua mens, oblita quid absit,
nescioquid certe sentit abesse sui,
utque loqui multum de me praesente solebas,
nunc quoque Nasonis nomen in ore tuo est?
Ipse quidem Getico peream violatus ab arcu
-- et sit periuri quam prope poena vides -- ,
te nisi momentis video paene omnibus absens!
Gratia quod menti quolibet ire licet.
Hac ubi perveni nulli cernendus in Urbem,
saepe loquor tecum, saepe loquente fruor.
Tum mihi difficile est quam sit bene dicere
quamque
candida iudiciis illa sit hora meis.
Tum me, si qua fides, caelesti sede receptum
cum fortunatis suspicor esse deis.
Rursus ubi huc redii, caelum superosque relinquo,
a Styge nec longe Pontica distat humus.
Unde ego si fato nitor prohibente reverti,
spem sine profectu, Maxime, tolle mihi.
|