Invide, quid laceras Nasonis
carmina rapti?
Non solet ingeniis summa nocere dies
famaque post cineres maior venit et mihi nomen
tum quoque, cum vivis adnumerarer, erat,
cumque foret Marsus magnique Rabirius oris
Iliacusque Macer sidereusque Pedo
et qui Iunonem laesisset in Hercule, Carus,
Iunonis si iam non gener ille foret,
quique dedit Latio carmen regale, Severus
et cum subtili Priscus uterque Numa,
quique vel inparibus numeris,
Montane, vel aequis
sufficis et gemino carmine nomen habes,
et qui Penelopae rescribere iussit Ulixem
errantem saevo per duo lustra mari,
quique suam Troezena inperfectumque dierum
deseruit celeri morte Sabinus
opus,
ingeniique sui dictus cognomine Largus,
Gallica qui Phrygium duxit in arva senem,
quique canit domito Camerinus ab Hectore Troiam,
quique sua nomen Phyllide Tuscus habet,
velivolique maris vates, cui
credere posses
carmina caeruleos composuisse deos,
quique acies Libycas Romanaque proelia dixit,
et scriptor Marius dexter in omne genus,
Trinacriusque suae Perseidos auctor et auctor
Tantalidae reducis
Tyndaridosque Lupus,
et qui Maeoniam Phaeacida vertit, et, une
Pindaricae fidicen, tu quoque, Rufe, lyrae,
Musaque Turrani tragicis innixa coturnis
et tua cum socco Musa, Melisse, levi;
cum Varius Graccusque darent
fera dicta tyrannis,
Callimachi Proculus molle teneret iter,
Tityron antiquas Passerque rediret ad herbas
aptaque venanti Grattius arma daret,
Naidas a satyris caneret Fontanus amatas,
clauderet inparibus verba
Capella modis,
cumque forent alii, quorum mihi cuncta referre
nomina longa mora est, carmina vulgus habet,
essent et iuvenes, quorum quod inedita cura est,
adpellandorum nil mihi iuris adest.
Te tamen in turba non ausim,
Cotta, silere,
Pieridum lumen praesidiumque fori,
maternos Cottas cui Messalasque paternos,
Maxime, nobilitas ingeminata dedit.
Dicere si fas est, claro mea nomine Musa
atque inter tantos quae
legeretur erat.
Ergo submotum patria proscindere, Livor,
desine neu cineres sparge, cruente, meos!
Omnia perdidimus, tantummodo vita relicta est,
praebeat ut sensum materiamque mali.
Quid iuvat extinctos ferrum
demittere in artus?
Non habet in nobis iam nova plaga locum.
|