O
mihi care quidem semper, sed tempore duro
cognite, res postquam procubuere meae:
usibus edocto si quicquam credis amico,
vive tibi et longe nomina magna fuge.
Vive tibi, quantumque
potes praelustria vita:
saevum praelustri fulmen ab arce venit.
Nam
quamquam soli possunt prodesse potentes,
non prosit potius, siquis obesse potest.
Effugit
hibernas demissa antemna procellas,
lataque plus parvis vela timoris habent.
Aspicis, ut summa cortex levis innatet unda,
cum grave nexa simul retia mergat onus.
Haec ego si monitor monitus prius ipse fuissem,
in qua debebam forsitan urbe forem.
Dum tecum vixi, dum me levis aura ferebat,
haec mea per placidas cumba cucurrit aquas.
Qui cadit in plano (vix hoc tamen evenit ipsum)
sic cadit, ut tacta surgere possit humo.
At
miser Elpenor tecto delapsus ab alto
occurrit regi debilis umbra suo.
Quid fuit, ut tutas agitaret Daedalus alas,
Icarus inmensas nomine signet aquas?
Nempe quod hic alte, demissius ille volabat:
nam pennas ambo non habuere suas.
Crede
mihi, bene qui latuit bene vixit, et intra
fortunam debet quisque manere suam.
Non foret Eumedes orbus, si filius eius
stultus Achilleos non adamasset equos:
nec natum in flamma vidisset, in arbore natas,
cepisset genitor si Phaethonta Merops.
Tu quoque formida nimium sublimia semper,
propositique, precor, contrahe vela tui.
Nam pede inoffenso spatium decurrere vitae
dignus es et fato candidiore frui.
Quae pro te ut voveam, miti pietate mereris
haesuraque fide tempus in omne mihi.
Vidi ego te tali vultu mea fata gementem,
qualem credibile est ore fuisse meo.
Nostra tuas vidi lacrimas super ora cadentes,
tempore quas uno fidaque verba bibi.
Nunc quoque summotum studio defendis amicum,
et mala vix ulla parte levanda levas.
Vive sine invidia, mollesque inglorius annos
exige, amicitias et tibi iunge pares,
Nasonisque tui, quod adhuc non exulat unum,
nomen ama: Scythicus cetera Pontus habet.
|