Silvae
   Lib. Carm. Ver.
 1  1, man,  107|         macte bonis animi, cuius stagnantia rura~
 2  2, gla,  170|                unde animi saevaeque manus et barbarus
 3  2, arb,   72|  hac longum florens animi morumque iuventa~
 4  2, leo,   17| ille pudor: mansere animi, virtusque cadenti~
 5  2, fla,   69|     Invidia infelix animi vitalia vidit~
 6  2, fla,   99|  eximius licet ille animi meritusque doleri:~
 7  3, uxo,   56|  nata tuo, fixamque animi penetralibus imis~
 8  4, epi,    4| Vindicis. haec imos animi perlapsa recessus~
 9  5, pri,   37|               macte animi! notat ista deus qui flectit


Achilleida
   Lib. Ver.
10  1,  316     |  aspicit, ardescunt animi primusque per ora~
11  1,  626     |              florem animi? non tela licet Mavortia


Thebaide
   Lib. Ver.
12  1,   52     |          saeva dies animi, scelerumque in pectore
13  1,  465     | accipies.» «nec nos animi nec stirpis egentes -- »~
14  1,  559     | rex ait, «exquirant animi. non inscia suasit~
15  1,  638     |           fortunate animi longumque in saecula digne~
16  2,  496     |               macte animi, tantis dignus qui crederis
17  3,  444     |         incertusque animi, daret armis iura novosque~
18  3,  481     |         ditior ille animi, cui tu, Dictaee, secundas~
19  4,   72     |                sunt animi; nam trunca vident de vulnere
20  4,  253     |          nec desunt animi, veniat modo fortior aetas.~
21  5,  245     |    quis dolor, unde animi: "vis nulla arcere furentes;~
22  5,  396     |           deriguere animi, manibusque horrore remissis~
23  5,  468     |           detumuere animi maris, et clementior Auster~
24  5,  644     |                haud animi vacuus, sed templa araeque
25  6,  361     |      spiritus, unde animi fluviis, quae pabula ventis,~
26  6,  738     |          obstipuere animi, fecitque silentia terror.~
27  7,  122     |            exiluere animi, dubiumque in murmure vulgus~
28  8,  624     | claraque per somnos animi simulacra reverti?~
29  8,  739     |          desertorem animi. caput, o caput, o mihi
30 10,  808     |                hinc animi tristes nimiusque in pectore
31 11,  152     |         ardet inops animi, nec tam considere regno~
32 12,  204     |         auguriumque animi.» nec plura, unumque Menoeten~
33 12,  237     |              tantum animi luctusque valent! pudet