De finibus
Liber, Par.
1 I, | autem detracta voluptate aegritudinem statim consequi, nisi in
Topica
Caput
2 86 | laetitiam comprimens, tum aegritudinem abstergens. Haec cum in
Tusculanae
Liber, Caput
3 Tusc, VI | Cadere, opinor, in sapientem aegritudinem tibi dixisti videri.~ -
4 Tusc, IX | 20] Etenim si sapiens in aegritudinem incidere posset, posset
5 Tusc, X | similitudinem corporum aegrorum aegritudinem nominaverunt. ~[23] Hoc
6 Tusc, X | id est causa efficiens aegritudinem in animo tamquam aegrotationem
7 Tusc, XI | Sed cetera alias; nunc aegritudinem, si possumus, depellamus.
8 Tusc, XIII | quidem perspicuum est, tum aegritudinem existere, cum quid ita visum
9 Tusc, XIII | autem placet opinionem mali aegritudinem esse natura, ut quicumque
10 Tusc, XIII | Cyrenaici non omni malo aegritudinem effici censent, sed insperato
11 Tusc, XIII | id quidem non mediocre ad aegritudinem augendam; videntur enim
12 Tusc, XIV | una res efficit maximam aegritudinem, tamen, quoniam multum potest
13 Tusc, XVI | quod tam optundat elevetque aegritudinem quam perpetua in omni vita
14 Tusc, XVIII | illum revocabis, ut leves aegritudinem, et si quem tuorum adflictum
15 Tusc, XIX | lugubre. Eripiamus huic aegritudinem. Quo modo? Conlocemus in
16 Tusc, XXII | restat sententia; qui tum aegritudinem censent existere, si necopinato
17 Tusc, XXII | quasi culpa contractum malum aegritudinem acriorem facit. ~[53] Quod
18 Tusc, XXV | quicquam omnino ad levandam aegritudinem pertinere. Id enim ipsum
19 Tusc, XXV | aegritudinis. Ex quo ipsam aegritudinem lu/phn Chrysippus quasi
20 Tusc, XXVII | coepisse. Timor igitur ab his aegritudinem potuit repellere, ratio
21 Tusc, XXVIII| igitur et iudicio suscipi aegritudinem confitendum est. ~[67] Idque
22 Tusc, XXVIII| dedere, id hi turpe putantes aegritudinem reppulerunt. Ex quo intellegitur
23 Tusc, XXVIII| natura, sed in opinione esse aegritudinem. ~
24 Tusc, XXX | est premendum, cum constet aegritudinem vetustate tolli, hanc vim
25 Tusc, XXXI | Satis dictum esse arbitror aegritudinem esse opinionem mali praesentis,
26 Tusc, XXXI | opinione illud insit, ut aegritudinem suscipere oporteat. ~[75]
27 Tusc, XXXI | sunt consolantium, tollere aegritudinem funditus aut sedare aut
28 Tusc, XXXII | Cleanthes, suscipi aliquando aegritudinem posse ex eo ipso, quod esse
29 Tusc, XXXII | Lyconis qualia sunt? qui aegritudinem extenuans parvis ait eam
30 Tusc, XXXIII| opinione adfingat adsumatque ad aegritudinem nec id putet esse rectum,
31 Tusc, XXXIV | philosophia cum universam aegritudinem sustulit, <sustulit> etiam,
32 Tusc, IV | existumas cadere in sapientem aegritudinem?~ - Prorsus non arbitror.~ -
33 Tusc, VI | futurorum, ex malis metum et aegritudinem nasci censent, metum futuris,
34 Tusc, VI | censent, metum futuris, aegritudinem praesentibus; quae enim
35 Tusc, XVI | mentis perturbationes sunt, aegritudinem dico et metum, sic hilariores
36 Tusc, XX | XX. [45] Ipsam aegritudinem, quam nos ut taetram et
37 Tusc, XXV | tranquilla esse debent. Iam aegritudinem laudare, unam rem maxime
38 Tusc, XXVI | Qui id adprobari possit, aegritudinem suscipere pro experientia,
39 Tusc, XXVIII| aut necessarium, ut ipsam aegritudinem leniri videmus, cum obicimus
40 Tusc, XXVIII| opinionem falsam tollit et aegritudinem detrahit, est ea quidem
41 Tusc, XXVII | atque nostrorum contraque aegritudinem et reliquas animi perturbationes
|