Academica
   Liber, Caput
 1        I,   9  |        amplexatus, ut in iis quiddam divinum esse diceret. Theophrastus


De divinatione
   Liber, Par.
 2        I, 54   |   doctissimum hominem, poëtam quidem divinum, Sophoclem; qui, cum aede
 3        I, 70   |              intellegitur esse extra divinum animum, humanus unde ducatur),
 4        I       |             animis praesagiens atque divinum. Ego autem haud scio an
 5        I, 122  |     Socraticorum saepe dicitur: esse divinum quiddam, quod daimo/nion
 6        I, 124  |       philosophi magnificum ac paene divinum, quod, cum impiis sententiis
 7       II, 243  |        auctoritatis furor iste, quem divinum vocatis, ut, quae sapiens
 8       II, 250  |           conficere possit? Quid tam divinum autem quam adflatus e terra
 9       II, 262  |              quemquam nisi sapientem divinum esse posse.
10       II, 264  |        numquam faciam, neminem tamen divinum reperire possimus. Qualis


De finibus
   Liber, Par.
11        I,      |             ea cum accedit, ut neque divinum numen horreat nec praeteritas
12       II,      |            procreandi voluptatem hoc divinum animal ortum esse voluerunt,
13       II,      |           inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quodsi esset


De legibus
   Liber, Caput
14      III, 133  |            Sequar igitur ut institui divinum illum virum quem <nimia>


De oratore
   Liber, Caput
15        I,   X  |            Ser. Galbam memoria teneo divinum hominem in dicendo et M.


De partitione oratoria
   Caput
16   6            | Testimoniorum quae sunt genera? C.P. Divinum et humanum: divinum, ut
17   6            |             C.P. Divinum et humanum: divinum, ut oracula, ut auspicia,
18 129            |             utriusque generis vis in divinum et humanum ius est distributa,


De re publica
   Liber
19        I       |           umquam nisi sempiternum et divinum animo volutare? cui persuasum


Cato Maior de senectute
   Caput
20   3            |        praeclarum diem, cum in illud divinum animorum concilium coetumque


Laelius de amicitia
   Caput
21  32            |           altum, nihil magnificum ac divinum suspicere possunt qui suas


Philippicae
   Oratio, Caput
22       II, 114  |              se praeclarum est atque divinum, tum eitum ad imitandum
23      III,  14  |           honores novi propter eorum divinum atque immortale meritum,
24        V,  43  |           populo Romano optulit hunc divinum adulescentem deus? qui,


Post reditum in senatu
   Caput
25   1            |              dicendi copia, quod tam divinum atque incredibile genus


Pro Archia
   Caput
26  17            |              patres nostri viderunt, divinum hominem Africanum; ex hoc


Pro Fonteio
   Caput
27  27            |           Fuit, fuit illis iudicibus divinum ac singulare, iudices, consilium,


Pro Milone
   Caput
28   3            |        nullam vim esse ducit numenve divinum; quem neque imperi nostri


Pro Sestio
   Caput
29  50            |              50. memineram, iudices, divinum illum virum atque ex isdem


Timaeus
   Caput
30 <LIV2          |     circumiecit seseque ipse versans divinum sempiternae sapientisque
31 <LIV2          |         genera quattuor, quorum unum divinum atque caeleste, alterum


Tusculanae
   Liber, Caput
32     Tusc, XXII |               certe et deum ipsum et divinum animum corpore liberatum
33     Tusc, XXII |               hunc igitur nosse nisi divinum esset, non esset hoc acrioris
34     Tusc, XXV  |             animus, eum iurarem esse divinum. quid enim, obsecro te,
35     Tusc, XXVII|              quod viget, caeleste et divinum ob eamque rem aeternum sit
36     Tusc, XXXII|              quem enim omnibus locis divinum, quem sapientissimum, quem