Brutus
Caput
1 130 | stirpis bonum degeneravisse vitio depravatae voluntatis. ~
2 227 | inurbanus; actio paulum cum vitio vocis tum etiam ineptiis
3 278 | oratoris vel sanitate vel vitio pro argumento ad diluendum
De divinatione
Liber, Par.
4 I, 29 | maxumas perdiderunt, cum vitio navigassent. Quod eodem
5 I, 33 | disciplinam? Qui cum tabernaculum vitio cepisset inprudens, quod
6 I | eos etiam, qui valetudinis vitio furerent et melancholici
7 I, 118 | interpretata falsa sunt non rerum vitio, sed interpretum inscientia.
8 II | in auspiciis, quod omni vitio caret.
9 II, 207 | augures iudicassent eos vitio creatos esse, magistratu
De finibus
Liber, Par.
10 III, | nominatum puto, vel etiam a vitio dictum vituperari. sin kak¤an
11 IV, 17 | in re nisi in virtute aut vitio propensionem ne minimi quidem
12 IV, 28 | concludatur oratio - hoc uno vitio maxime mihi premi videntur
13 V, 39 | Etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam
14 V, 40 | sunt, ut, etiamsi animi vitio id eveniat, tamen in corpore
15 V, 54 | nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.~
De haruspicum responso
Caput
16 48 | rectene lata essent; illi vitio lata esse dicebant. Ferebant
17 56 | ii qui aliquando honorem vitio civitatis, non suo, non
De inventione
Liber, Caput
18 I, 88 | cognosceretur, perspicuo et grandi vitio praeditum posuimus exemplum;
19 I, 94 | argumentationis, horum aliquo in vitio reperietur: si plura pollicitus
20 I, 94 | laudat; aut si res ex hominis vitio vituperabitur, ut, si qui
21 II, 4 | alicuius recedere, si quo in vitio eius offenderemur, aut ad
22 II, 9 | alterum singulari cuiusque vitio est adtributum. ~
23 II, 34 | Si nulli affinis poterit vitio reus ante admisso demonstrari,
De legibus
Liber, Caput
24 III, 142 | perscripta servanto.' ~'Is ordo vitio vacato, ceteris specimen
25 III, 160 | nam proximum est: 'Is ordo vitio careto, ceteris specimen
26 III, 160 | lex, sed et late patet ut vitio careat ordo, et censorem
27 III, 161 | habetur oratio. Nam cum omni vitio carere lex iubeat, ne veniet
28 III, 178 | poena par esto', ut in suo vitio quisque plectatur, vis capite,
De officiis
Liber, Caput
29 I, 23 | potest, iniuriae, tam est in vitio, quam si parentes aut amicos
30 I, 24 | quae concupiverunt; in quo vitio latissime patet avaritia. ~
31 I, 62 | sed pro suis commodis, in vitio est; non modo enim id virtutis
32 I, 71 | modo non laudi, verum etiam vitio dandum puto. Quorum iudicium
33 I, 112 | atqui ceteris forsitan vitio datum esset, si se interemissent,
34 II, 219 | fuerunt. Ne M. quidem Seio vitio datum est, quod in caritate
De optimo genere oratorum
Pars, Caput
35 III, 8 | petant. Qui, cum careant omni vitio, non sunt contenti quasi
De oratore
Liber, Caput
36 II, IV | 18] Hoc vitio cumulata est eruditissima
37 II, IV | vident, ne nomen quidem ei vitio imposuerunt; ut enim quaeras
38 II, XXII | est, id sumere et in eo vitio similem esse non magnum
39 II, LX | aliquo insigni ad inridendum vitio reperiantur.
40 II, LXXXIII| si sordide, si quo animi vitio dictum esse aliquid videtur,
De partitione oratoria
Caput
41 117 | viro bono et firmo sine vitio iudicis non posse non credi;
De re publica
Liber
42 I | oportere indomiti populi vitio genus hoc totum liberi populi
43 II | hanc ob causam. quod unius vitio praecipitata in perniciosissimam
44 II | dominus extiterit, uniusque vitio genus rei publicae ex bono
Orator
Caput
45 230 | numerorum. Sunt etiam qui illo vitio, quod ab Hegesia maxime
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
46 VI, 50 | loquor, qui morum ac temporum vitio aliquantum etiam ipse fortasse
Philippicae
Oratio, Caput
47 II, 44 | constitutus, quamvis quis fortunae vitio, non suo decoxisset. Sumpsisti
Pro Caelio
Caput
48 29 | suo crimine, sed multorum vitio sit in quoddam odium iniustum
Pro Roscio Amerino
Caput
49 48 | summam laudem Sex. Roscio vitio et culpae dedisse. Ac non
Topica
Caput
50 22 | viti fecerit. Non enim eius vitio qui demolitus est damnum
51 22 | factum est, sed eius operis vitio quod ita aedificatum est
52 39 | eius generis formae loci vitio et manu nocens, quarum altera
Tusculanae
Liber, Caput
53 Tusc, VII | consuetudine loquendi in vitio ponitur, ductum verbum a
54 Tusc, IX | inflatus et tumens animus in vitio est. Sapientis autem animus
55 Tusc, IX | autem animus semper vacat vitio, numquam turgescit, numquam
56 Tusc, VIII | dicitur, ut et in laude et in vitio nomen hoc sit; nam et imitatio
57 Tusc, XVII | 39] Modum tu adhibes vitio? an vitium nullum est non
58 Tusc, XVIII | XVIII. [41] Qui modum igitur vitio quaerit, similiter facit,
59 Tusc, XXXI | cachinnatio. Eodem enim vitio est ecfusio animi in laetitita
|