bold = Main text
                                                                   grey = Comment text
(...) Tusculanae
      Liber, Caput
14001     Tusc,   0     |                  scutum, gladium, galeam in onere nostri milites non
14002     Tusc,   0     |                  est! Ex hoc ille animus in proeliis paratus ad vulnera.
14003     Tusc,   0     |           Patricoles, credo, ut collocet in cubili, ut vulnus obliget.
14004     Tusc,   0     |        inclinatam... ~et cetera explicat in dolore. Sic est enim intemperans
14005     Tusc,   0     |               enim intemperans militaris in forti viro gloria. Ergo
14006     Tusc,   0     |                est. Pernoctant venatores in nive, in montibus uri se
14007     Tusc,   0     |            Pernoctant venatores in nive, in montibus uri se patiantur,
14008     Tusc,   0     |                  sciam quid summum dicat in dolore, quid breve in tempore.
14009     Tusc,   0     |              dicat in dolore, quid breve in tempore. Omittamus hunc
14010     Tusc,   0     |               quamvis idem forticulum se in torminibus et in stranguria
14011     Tusc,   0     |           forticulum se in torminibus et in stranguria sua praebeat.
14012     Tusc,   0     |          adulescentes Olympiae, barbaros in harena videris excipientis
14013     Tusc,   0     |                  a virtute profectum vel in ipsa virtute situm, sua
14014     Tusc,   0     |              principio enim dixisti plus in dedecore mali tibi videri
14015     Tusc,   0     |           dedecore mali tibi videri quam in dolore), reliquum est ut
14016     Tusc,   0     |                dicitur. ~Est enim animus in partis tributus duas, quarum
14017     Tusc,   0     |                coerceat temeritatem. Est in animis omnium fere natura
14018     Tusc,   0     |              dignitatem tueri. Non nimis in Niptris ille sapientissimus
14019     Tusc,   0     |              febiliter Ulixes lamentatur in vulnere); tamen huic leviter
14020     Tusc,   0     |                  es~Molli, qui consuetus in armis~Aevom agere... ~Intellegit
14021     Tusc,   0     |                ille non inmoderate magno in dolore: ~Retinete, tenete!
14022     Tusc,   0     |           castigatus animi dolor? Itaque in extremis Niptris alios quoque
14023     Tusc,   0     |                                       51 In quo vero erit perfecta sapientia (
14024     Tusc,   0     |                  sive ea ratio quae erit in eo perfecta atque absoluta
14025     Tusc,   0     |                 cogitetur, qui cum Cypri in manus Timocreontis regis
14026     Tusc,   0     |             Indus, indoctus ac barbarus, in radicibus Caucasi natus,
14027     Tusc,   0     |                effeminata ac levis - nec in dolore magis quam eadem
14028     Tusc,   0     |                  dolore magis quam eadem in voluptate -, qua cum liquescimus
14029     Tusc,   0     |         necessaria noluit. ~Totum igitur in eo est, ut tibi imperes.
14030     Tusc,   0     |                           54 Ut enim fit in proelio, ut ignavus miles
14031     Tusc,   0     |                  Et, si verum quaerimus, in omnibus officiis persequendis
14032     Tusc,   0     |           tamquam custodia. Sed hoc idem in dolore maxime est providendum,
14033     Tusc,   0     |                  muliebriterve faciamus, in primisque refutetur ac reiiciatur
14034     Tusc,   0     |                    quem duodecim tabulae in funeribus adhiberi vetuerunt.
14035     Tusc,   0     |               intendat ad firmitatem, ut in stadio cursores exclamant
14036     Tusc,   0     |                 cum feriunt adversarium, in iactandis caestibus ingemescunt,
14037     Tusc,   0     |                tanta vis sit, si gemitus in dolore ad confirmandum animum
14038     Tusc,   0     |           exardescit, libido concitatur; in eandem arcem confugiendum
14039     Tusc,   0     |        honestatem illa pericula adeuntur in proeliis; non sentiunt viri
14040     Tusc,   0     |                 non sentiunt viri fortes in acie vulnera, vel sentiunt,
14041     Tusc,   0     |              hostium videbant Decii, cum in aciem eorum inruebant. His
14042     Tusc,   0     |                           60 Dices: quid in pace, quid domi, quid in
14043     Tusc,   0     |                 in pace, quid domi, quid in lectulo? ad philosophos
14044     Tusc,   0     |              philosophos me revocas, qui in aciem non saepe prodeunt.
14045     Tusc,   0     |                  renibus laboraret, ipso in eiulatu clamitabat falsa
14046     Tusc,   0     |            dolorem. Plurimos autem annos in philosophia consumpsi nec
14047     Tusc,   0     |             honos sit, nullum ab eis qui in id certamen descendant devitari
14048     Tusc,   0     |         Africanus Socraticum Xenophontem in manibus habebat, cuius in
14049     Tusc,   0     |                in manibus habebat, cuius in primis laudabat illud, quod
14050     Tusc,   0     |                 Sed tamen hoc evenit, ut in vulgus insipientium opinio
14051     Tusc,   0     |         plerisque laudetur. Te autem, si in oculis sis multitudinis,
14052     Tusc,   0     |               sit (omnia enim bene facta in luce se collocari volunt),
14053     Tusc,   0     |                                 65 Atque in primis meditemur illud,
14054     Tusc,   0     |          intentione dixi esse firmandam, in omni genere se aequabilem
14055     Tusc,   0     |                   At Cimbri et Celtiberi in proeliis exultant, lamentantur
14056     Tusc,   0     |           proeliis exultant, lamentantur in morbo. Nihil enim potest
14057     Tusc,   0     |            studio aut opinione ducantur, in eo persequendo atque adipiscendo
14058     Tusc,   0     |                 dicenda. Sed tu fortasse in sententia permanes. Minime
14059     Tusc,   I     |                 autem, simul atque editi in lucem et suscepti sumus,
14060     Tusc,  II     |                  et inhaerescunt penitus in mentibus. Cum vero eodem
14061     Tusc,  II     |                  natura maxime anquirit, in summa inanitate versatur
14062     Tusc, III     |           cupiditate, qui tandem possunt in corpore esse graviores?
14063     Tusc, III     |       philosophia; cuius auxilium non ut in corporis morbis petendum
14064     Tusc, III     |                  ut arbitror, dictum est in Hortensio. De maxumis autem
14065     Tusc, III     |                 cum familiaribus nostris in Tusculano erant disputata.
14066     Tusc, III     |           volumen efficiet. ~[7] Ut enim in Academiam nostram descendimus
14067     Tusc, III     |                descendimus inclinato iam in postmeridianum tempus die,
14068     Tusc,  IV     |                 IV. -Videtur mihi cadere in sapientem aegritudo.~     -
14069     Tusc,  IV     |                verbum esset e verbo, sed in consuetudinem nostram non
14070     Tusc,  IV     |                    Haecine igitur cadere in sapientem putas? Prorsus
14071     Tusc,  IV     |                 morbis vacare. Qui autem in morbo sunt, sani non sunt;
14072     Tusc,  IV     |                omnium insipientium animi in morbo sunt: omnes insipientes
14073     Tusc,  IV     |          Sanitatem enim animorum positam in tranquillitate quadam constantiaque
14074     Tusc,  IV     |                 insaniam, propterea quod in perturbato animo sicut in
14075     Tusc,  IV     |                in perturbato animo sicut in corpore sanitas esse non
14076     Tusc,   V     |               sanos. Qui est enim animus in aliquo morbo—morbos autem
14077     Tusc,   V     |                sanus quam id corpus quod in morbo est. Ita fit ut sapientia
14078     Tusc,   V     |              nihil melius, quam quod est in consuetudine sermonis Latini,
14079     Tusc,   V     |                  dicuntur, quia non sint in potestate mentis, cui regnum
14080     Tusc,   V     |                  eius modi est, ut furor in sapientem cadere possit,
14081     Tusc,  VI     |                     12] -Cadere, opinor, in sapientem aegritudinem tibi
14082     Tusc,  VI     |               nati sumus, sed est natura in animis tenerum quiddam atque
14083     Tusc,  VI     |               absurde Crantor ille, qui <in> <IN>nostra Academia vel
14084     Tusc,  VI     |                  Crantor ille, qui <in> <IN>nostra Academia vel in rimis
14085     Tusc,  VI     |                   IN>nostra Academia vel in rimis fuit nobilis, 'minime'
14086     Tusc,  VI     |            mercede contingit inmanitatis in animo, stuporis in corpore.' ~[
14087     Tusc,  VI     |           inmanitatis in animo, stuporis in corpore.' ~[13] Sed videamus
14088     Tusc, VII     |               mala consuetudine loquendi in vitio ponitur, ductum verbum
14089     Tusc, VII     |                timendo confidere. Atqui, in quem cadit aegritudo, in
14090     Tusc, VII     |                 in quem cadit aegritudo, in eundem timor; quarum enim
14091     Tusc, VII     |              enim rerum praesentia sumus in aegritudine, easdem inpendentes
14092     Tusc, VII     |                  Veri simile est igitur, in quem cadat aegritudo, cadere
14093     Tusc, VII     |                  cadat aegritudo, cadere in eundem timorem et infractionem
14094     Tusc, VII     |               animi et demissionem. Quae in quem cadunt, in eundem cadit,
14095     Tusc, VII     |        demissionem. Quae in quem cadunt, in eundem cadit, ut serviat,
14096     Tusc, VII     |          ignaviam. Non cadunt autem haec in virum fortem: igitur ne
14097     Tusc, VII     |              nisi fortis: non cadet ergo in sapientem aegritudo. ~[15]
14098     Tusc, VII     |                 fortes: non cadit igitur in sapientem aegritudo. Et
14099     Tusc, VIII    |           adversantem libidini moderatam in omni re servare constantiam.
14100     Tusc, VIII    |                  eo, quod nequicquam est in tali homine, ex quo idem '
14101     Tusc,  IX     |             manus adfecta recte est, cum in tumore est, aut num aliud
14102     Tusc,  IX     |                inflatus et tumens animus in vitio est. Sapientis autem
14103     Tusc,  IX     |                   quod quoniam non cadit in sapientem, ne ut irascatur
14104     Tusc,  IX     |                 cadit. Sin autem caderet in sapientem aegritudo, caderet
14105     Tusc,  IX     |                    20] Etenim si sapiens in aegritudinem incidere posset,
14106     Tusc,  IX     |            incidere posset, posset etiam in misericordiam, posset in
14107     Tusc,  IX     |                 in misericordiam, posset in invidentiam (non dixi 'invidiam',
14108     Tusc,  IX     |                fortunam alterius, ut est in Melanippo: ~'Quisnam florem
14109     Tusc,   X     |                    X.  [21] Cadit igitur in eundem et misereri et invidere.
14110     Tusc,   X     |             dicit Callisthenem incidisse in hominem summa potentia summaque
14111     Tusc,   X     |                 alterius rebus secundis. In quem igitur cadit misereri,
14112     Tusc,   X     |              quem igitur cadit misereri, in eundem etiam invidere; non
14113     Tusc,   X     |                 non cadit autem invidere in sapientem: ergo ne misereri
14114     Tusc,   X     |               nos autem id agimus, ut id in sapiente nullum sit omnino.
14115     Tusc,   X     |                  est, sanum non est, sic in animo ista mediocritas caret
14116     Tusc,   X     |              morbum, quicumque est motus in animo turbidus. Nos melius:
14117     Tusc,   X     |               sed proprie, ut aegrotatio in corpore, sic aegritudo in
14118     Tusc,   X     |                in corpore, sic aegritudo in animo nomen habet non seiunctum
14119     Tusc,   X     |             causa efficiens aegritudinem in animo tamquam aegrotationem
14120     Tusc,   X     |              animo tamquam aegrotationem in corpore. Nam ut medici causa
14121     Tusc,  XI     |                   Est igitur causa omnis in opinione, nec vero aegritudinis
14122     Tusc,  XI     |             recens opinio talis mali, ut in eo rectum videatur esse
14123     Tusc,  XI     |             autem perturbationibus, quas in vitam hominum stultitia
14124     Tusc,  XI     |          quandoquidem eam tu videri tibi in sapientem cadere dixisti,
14125     Tusc, XII     |                obsit.~tanta vis sceleris in corpore haeret.' ~Tu te,
14126     Tusc, XII     |              tibi addidisti; non inerant in is quae tibi casus invexerat,
14127     Tusc, XII     |              autem aegritudo, ut docebo, in opinione mali recentis-;
14128     Tusc, XII     |               superbiam? Is cum restitui in regnum nec Veientium nec
14129     Tusc, XIII    |                   ut quicumque intueatur in aliquod maius malum, si
14130     Tusc, XIII    |         accidisse opinetur, sit continuo in aegritudine. Cyrenaici non
14131     Tusc, XIII    |          defendendam Graeciam,~Scibam me in mortiferum bellum, non in
14132     Tusc, XIII    |                in mortiferum bellum, non in epulas mittere.' ~
14133     Tusc, XIV     |                  enim, ut saepe facimus, in Latinum illa convertere: ~'
14134     Tusc, XIV     |           eveniat, omne id deputare esse in lucro.' ~
14135     Tusc,  XV     |              Xanthippe praedicare solita in viro suo fuisse Socrate:
14136     Tusc,  XV     |                  veteris, quem semel ait in omni vita risisse Lucilius,
14137     Tusc,  XV     |               esse, non naturae; si enim in re esset, cur fierent provisa
14138     Tusc,  XV     |                censet necesse esse omnis in aegritudine esse, qui se
14139     Tusc,  XV     |                 aegritudine esse, qui se in malis esse arbitrentur,
14140     Tusc,  XV     |            Levationem autem aegritudinis in duabus rebus ponit, avocatione
14141     Tusc, XVI     |               aegritudinem quam perpetua in omni vita cogitatio nihil
14142     Tusc, XVI     |                  nulla est. Non est enim in nostra potestate fodicantibus
14143     Tusc, XVII    |                  frangere. Magna vis est in virtutibus; eas excita,
14144     Tusc, XVII    |                 cui minimum esse videtur in hac causa loci; quae tamen
14145     Tusc, XVII    |               eoque facilius, quod ea ne in malis quidem ponenda censeo.
14146     Tusc, XVII    |           confideretque se fruiturum aut in omni aut in magna parte
14147     Tusc, XVII    |                fruiturum aut in omni aut in magna parte vitali dolore
14148     Tusc, XVIII   |                 exulantem atque egentem? in quo haec admiratio fiebat: ~'
14149     Tusc, XVIII   |                sane summum malum dolere: in eo igitur qui non est, si
14150     Tusc, XVIII   |               Sunt haec tua verba necne? In eo quidem libro, qui continet
14151     Tusc, XVIII   |               sive quae aliae voluptates in toto homine gignuntur quolibet
14152     Tusc, XVIII   |              mentis laetitiam solam esse in bonis. Laetantem enim mentem
14153     Tusc, XVIII   |            sapientes, quid haberent quod in bonis relinquerent, si illa
14154     Tusc, XVIII   |              supra dixi.' Quae secuntur, in eadem sententia sunt, totusque
14155     Tusc, XIX     |                  quae sequantur, et illa in primis: ~'O pater, o patria,
14156     Tusc, XIX     |       aegritudinem. Quo modo? Conlocemus in culcita plumea, psaltriam
14157     Tusc,  XX     |              enim laboro nisi ut veritas in omni quaestione explicetur? ~[
14158     Tusc,  XX     |               Alterum peccatum quod, cum in natura tria sint, unum gaudere,
14159     Tusc,  XX     |                 Animum advertit Gracchus in contione Pisonem stantem;
14160     Tusc,  XX     |             virtute vivatur, negat ullam in sapientem vim esse fortunae,
14161     Tusc,  XX     |              quamlibet; nempe eam dicit, in qua virtutis nulla pars,
14162     Tusc, XXI     |                 contendimus. Mihi summum in animo bonum videtur, illi
14163     Tusc, XXI     |                bonum videtur, illi autem in corpore, mihi in virtute,
14164     Tusc, XXI     |              illi autem in corpore, mihi in virtute, illi in voluptate.
14165     Tusc, XXI     |           corpore, mihi in virtute, illi in voluptate. Et illi pugnant,
14166     Tusc, XXI     |        defendatur sententia, pro qua non in senatu, non in contione,
14167     Tusc, XXI     |               pro qua non in senatu, non in contione, non apud exercitum
14168     Tusc, XXI     |                 plausibilia non sunt, ut in sinu gaudeant, gloriose
14169     Tusc, XXII    |                vehementius; sed non sunt in hoc omnia. Quamquam hostium
14170     Tusc, XXII    |                  leniatur aegritudo, sed in plerisque tollatur. Karthaginienses
14171     Tusc, XXII    |                  Perse capto; vidi etiam in Peloponneso, cum essem adulescens,
14172     Tusc, XXII    |                 ad captivos, cives suos; in eo est disputatio scripta
14173     Tusc, XXII    |           scripta Carneadis, quam se ait in commentarium rettulisse.
14174     Tusc, XXII    |               positum esset, videri fore in aegritudine sapientem patria
14175     Tusc, XXIII   |                hoc enim fere tum habemus in promptu, nihil oportere
14176     Tusc, XXIII   |                 tamen genus id orationis in consolando non valet, sed
14177     Tusc, XXIII   |                ratio veri reperiendi non in is solum, quae mala,sed
14178     Tusc, XXIII   |                  is solum, quae mala,sed in is etiam, quae bona videntur.
14179     Tusc, XXIV    |                Itaque dicuntur non nulli in maerore, cum de hac communi
14180     Tusc, XXIV    |                  esse nos natos, ut nemo in perpetuum esse posset expers
14181     Tusc, XXV     |              dolendum esse dicebat, quod in tam crudelem necessitatem
14182     Tusc, XXVI    |              identidem intonsam comam'; ~In quo facetum illud Bionis,
14183     Tusc, XXVI    |               perinde stultissimum regem in luctu capillum sibi evellere
14184     Tusc, XXVI    |            oportere. Itaque et Aeschines in Demosthenem invehitur, quod
14185     Tusc, XXVI    |             probaret, nisi insitum illud in animis haberemus, omnis
14186     Tusc, XXVI    |              oportere. Ex hoc evenit, ut in animi doloribus alii solitudines
14187     Tusc, XXVI    |               Bellerophonte: ~'Qui miser in campis maerens errabat Aleis~
14188     Tusc, XXVI    |                 propter aeternum, credo, in luctu silentium, Hecubam
14189     Tusc, XXVI    |                  quandam et rabiem fingi in canem esse conversam. Sunt
14190     Tusc, XXVI    |         conversam. Sunt autem alii, quos in luctu cum ipsa solitudine
14191     Tusc, XXVII   |                  debita putantes faciunt in dolore, maximeque declaratur
14192     Tusc, XXVII   |               quod, si qui forte, cum se in luctu esse vellent, aliquid
14193     Tusc, XXVII   |               etiam verberibus, 'si quid in domestico luctu hilarius
14194     Tusc, XXVII   |              finire diurnis.' ~[66] Ergo in potestate est abicere dolorem,
14195     Tusc, XXVII   |               tempus, quoniam quidem res in nostra potestate est, cui
14196     Tusc, XXVII   |                  Pompeium vidissent, cum in illo ipso acerbissimo miserrimoque
14197     Tusc, XXVIII  |              consecuti nonne intellegunt in summo se malo esse? Sunt
14198     Tusc, XXVIII  |             adfingimus huic aegritudini, in qua luctus inest, quac omnium
14199     Tusc, XXVIII  |                  70] Neque tamen, cum se in media stultitia, qua nihil
14200     Tusc, XXVIII  |              filio, quales reliqui, quos in Consolatione conlegimus. ~[
14201     Tusc, XXVIII  |             intellegitur non natura, sed in opinione esse aegritudinem. ~
14202     Tusc, XXIX    |             fieri ullo modo possit, quod in amatorio sermone dici solet,
14203     Tusc, XXIX    |                   Ne optandum quidem est in amicitia, ut me ille plus
14204     Tusc, XXX     |                 tolli, hanc vim non esse in die positam, sed in cogitatione
14205     Tusc, XXX     |                 esse in die positam, sed in cogitatione diuturna. Nam
14206     Tusc, XXX     |               igitur diuturna nihil esse in re mali dolori medetur,
14207     Tusc, XXXI    |               opinionem mali praesentis, in qua opinione illud insit,
14208     Tusc, XXXI    |                  acciderit, sed quam diu in illo opinato malo vis quaedam
14209     Tusc, XXXI    |         sepulcrum, quam diu vixit, vixit in luctu eodemque etiam confecta
14210     Tusc, XXXI    |         Chrysippus aut caput esse censet in consolando detrahere illam
14211     Tusc, XXXI    |               modo movetur—, ut fere nos in Consolatione omnia in consolationem
14212     Tusc, XXXI    |                nos in Consolatione omnia in consolationem unam coniecimus;
14213     Tusc, XXXI    |               unam coniecimus; erat enim in tumore animus, et omnis
14214     Tusc, XXXI    |                  tumore animus, et omnis in eo temptabatur curatio.
14215     Tusc, XXXI    |            sumendum tempus est non minus in animorum morbis quam in
14216     Tusc, XXXI    |                  in animorum morbis quam in corporum; ut Prometheus
14217     Tusc, XXXII   |                  XXXII. [77] Erit igitur in consolationibus prima medicina
14218     Tusc, XXXII   |              quid dicemus, Cleanthe? num in illa re, quae aegritudine
14219     Tusc, XXXIII  |              maerere. Nimirum igitur, ut in causis non semper utimur
14220     Tusc, XXXIII  |                personam accomodamus, sic in aegritudine lenienda, quam
14221     Tusc, XXXIII  |                videremus, quicquid esset in aegritudine mali, id non
14222     Tusc, XXXIV   |                 caecitate, de omni casu, in quo nomen poni solet calamitatis.
14223     Tusc, XXXIV   |                 calamitatis. Haec Graeci in singulas scholas et in singulos
14224     Tusc, XXXIV   |            Graeci in singulas scholas et in singulos libros dispertiunt;
14225     Tusc, XXXIV   |          lamentari, sollicitari, dolere, in molestia esse, adflictari,
14226     Tusc,   I     |                 soleo mirari, tum maxime in is studiis, quae sero admodum
14227     Tusc,   I     |               quae sero admodum expetita in hanc civitatem e Graecia
14228     Tusc,   I     |               nobis dicta sunt maximeque in is sex libris, quos de re
14229     Tusc,   I     |         videantur. Erat enim illis paene in conspectu praestanti sapientia
14230     Tusc,   I     |          nobilitate Pythagoras, qui fuit in Italia temporibus isdem
14231     Tusc,   I     |                permanavisse mihi videtur in hanc civitatem, idque cum
14232     Tusc,   I     |                  qui putet, cum floreret in Italia Graecia potentissumis
14233     Tusc,   I     |                 ea quae magna dicta est, in isque primum ipsius Pythagorae,
14234     Tusc,  II     |            traducere, gravissumus auctor in Originibus dixit Cato morem
14235     Tusc,  II     |                videtur. Multa etiam sunt in nostris institutis ducta
14236     Tusc, III     |                  studium vetus id quidem in nostris, sed tamen ante
14237     Tusc, III     |                 illud munus electi, nisi in quibusdam principibus temporibus
14238     Tusc, III     |       philosophiae, quae ducta a Socrate in Peripateticis adhuc permansit
14239     Tusc,  IV     |                legibus adstricti, quibus in philosophia necessario pareamus,
14240     Tusc,  IV     |            necessario pareamus, quid sit in quaque re maxime probabile,
14241     Tusc,  IV     |               cum saepe alias, tum nuper in Tusculano studiose egimus.
14242     Tusc,  IV     |               libro concluditur. Ut enim in inferiorem ambulationem
14243     Tusc,  IV     |                  igitur existumas cadere in sapientem aegritudinem?~    -
14244     Tusc,  IV     |               libido; quae si non cadent in sapientem, semper mens erit
14245     Tusc,   V     |                 disputant, magnam partem in his partiendis et definiendis
14246     Tusc,   V     |                magis placet quam morbos, in his explicandis veterem
14247     Tusc,   V     |         discriptionem sequar, qui animum in duas partes dividunt: alteram
14248     Tusc,   V     |               faciunt, alteram expertem; in participe rationis ponunt
14249     Tusc,   V     |                  quietamque constantiam, in illa altera motus turbidos
14250     Tusc,   V     |            igitur hic fons; utamur tamen in his perturbationibus describendis
14251     Tusc,   V     |         partitionibus, qui mihi videntur in hac quaestione versari acutissime. ~
14252     Tusc,  VI     |                 Laetitia autem et libido in bonorum opinione versantur,
14253     Tusc,  VI     |                 a t e m. Eam illi putant in solo esse sapiente; quam
14254     Tusc,  VI     |                cupiditas effrenata, quae in omnibus stultis invenitur. ~[
14255     Tusc,  VI     |              Itemque cum ita movemur, ut in bono simus aliquo, dupliciter
14256     Tusc,  VI     |           appelletur, eaque intellegatur in solo esse sapiente; quae
14257     Tusc,  VI     |         aegritudo est, eaque adficiuntur in malis opinatis animosque
14258     Tusc, VII     |                 vitiosae, sed etiam quam in nostra sint potestate. Est
14259     Tusc, VII     |                  recens mali praesentis, in quo demitti contrahique
14260     Tusc, VII     |                  recens boni praesentis, in quo ecferri rectum esse
14261     Tusc, VII     |            perturbationum esse dixi, non in eis perturbationes solum
14262     Tusc, VII     |                  Opinationem autem, quam in omnis definitiones superiores
14263     Tusc, VII     |             usitato, quoniam invidia non in eo qui invidet solum dicitur,
14264     Tusc, VII     |                 solum dicitur, sed etiam in eo cui invidetur-, aemulatio,
14265     Tusc, VIII    |               illa quidem dicitur, ut et in laude et in vitio nomen
14266     Tusc, VIII    |               dicitur, ut et in laude et in vitio nomen hoc sit; nam
14267     Tusc,   X     |              pituita redundat aut bilis, in corpore morbi aegrotationesque
14268     Tusc,   X     |                  inconstanter et turbide in motu esse semper; cum autem
14269     Tusc,   X     |                 inveteraverit et tamquam in venis medullisque insederit,
14270     Tusc,  XI     |                eam cupiditatem, permanat in venas et inhaeret in visceribus
14271     Tusc,  XI     |            permanat in venas et inhaeret in visceribus illud malum,
14272     Tusc,  XI     |                 ut odium mulierum, quale in misgu/nw  Atili est, in
14273     Tusc,  XI     |                  in misgu/nw  Atili est, in hominum universum genus,
14274     Tusc, XII     |             aliam perturbationem; ex quo in aliis anxietas, unde anxii,
14275     Tusc, XII     |              aliis anxietas, unde anxii, in aliis iracundia dicitur.
14276     Tusc, XII     |              omnes perturbationes; ~[28] in multis etiam vitiis apparet,
14277     Tusc, XII     |        aegrotandum proclivitas. Sed haec in bonis rebus, quod alii ad
14278     Tusc, XII     |                  i l i t a s  nominetur, in malis p r o c l i v i t
14279     Tusc, XII     |                 ut significet lapsionem, in neutris habeat superius
14280     Tusc, XIII    |                     XIII. Quo modo autem in corpore est morbus, est
14281     Tusc, XIII    |              aegrotatio, est vitium, sic in animo. Mo r b u m appellant
14282     Tusc, XIII    |                ipsum ex se cernitur. Sed in animo tantum modo cogitatione
14283     Tusc, XIII    |                 est habitus aut adfectio in tota vita inconstans et
14284     Tusc, XIII    |                 dissentiens. Ita fit, ut in altera corruptione opinionum
14285     Tusc, XIII    |                efficiatur et aegrotatio, in altera inconstantia et repugnantia.
14286     Tusc, XIII    |          manentium partes esse. Atque ut in malis attingit animi naturam
14287     Tusc, XIII    |                 corporis similitudo, sic in bonis. Sunt enim in corpore
14288     Tusc, XIII    |                  sic in bonis. Sunt enim in corpore praecipua, pulchritudo,
14289     Tusc, XIII    |           firmitas, velocitas, sunt item in animo. <Ut> enim corporis
14290     Tusc, XIII    |                 sive hoc sive illud sit, in solo esse sapiente. Est
14291     Tusc, XIII    |              quaedam animi sanitas, quae in insipientem etiam cadat,
14292     Tusc, XIII    |                 dicitur pulchritudo, sic in animo opinionum iudiciorumque
14293     Tusc, XIV     |                rationis eveniunt. Itaque in hominibus solum existunt;
14294     Tusc, XIV     |              simile quiddam faciunt, sed in perturbationes non incidunt. ~[
14295     Tusc, XIV     |             ingeniosi, ut aes Corinthium in aeruginem, sic illi in morbum
14296     Tusc, XIV     |        Corinthium in aeruginem, sic illi in morbum et incidunt tardius
14297     Tusc, XIV     |               hebetes non item. Nec vero in omnem morbum ac perturbationem
14298     Tusc, XIV     |                ingeniosi cadit; non enim in ulla ecferata et immania;
14299     Tusc,  XV     |                laudabiles efficiens eos, in quibus est, et ipsa per
14300     Tusc,  XV     |         arbitratur. Eorum igitur malorum in una virtute posita sanatio
14301     Tusc, XVII    |                  enim videatur ei magnum in rebus humanis, cui aeternitas
14302     Tusc, XVII    |                  magnitudo? Nam quid aut in studiis humanis aut in tam
14303     Tusc, XVII    |               aut in studiis humanis aut in tam exigua brevitate vitae
14304     Tusc, XVII    |                 38] Atque idem ita acrem in omnis partis aciem intendit,
14305     Tusc, XVII    |                 enim modum aegritudinis, in qua operae plurimum ponitur.
14306     Tusc, XVIII   |                 etiam susceptae continuo in magna pestis parte versantur.
14307     Tusc, XVIII   |               sibi imbecillitas indulget in altumque provehitur imprudens
14308     Tusc, XVIII   |                  eo molestius, quia sunt in lubrico incitataque semel
14309     Tusc, XIX     |                 esse dicunt, multoque et in hostem et in improbum civem
14310     Tusc, XIX     |                 multoque et in hostem et in improbum civem vehementioris
14311     Tusc, XIX     |            facere posse. Noctu ambulabat in publico Themistocles, quod
14312     Tusc, XIX     |                 ipsius principes numquam in suis studiis tantos progressus
14313     Tusc,  XX     |    reprehensionibus ignominiis adfici se in delicto dolerent. Impunitas
14314     Tusc,  XX     |          sublatam fore, quae summa esset in eis qui leges, qui magistratus,
14315     Tusc,  XX     |               nec posse nec opus esse et in omnibus fere rebus mediocritatem
14316     Tusc, XXI     |                 est igitur quod occurrat in hac quaestione, e quo possit
14317     Tusc, XXI     |         Gladiatorium id quidem. Quamquam in eis ipsis videmus saepe
14318     Tusc, XXI     |                irati esse videantur. Sed in illo genere sit sane Pacideianus
14319     Tusc, XXI     |                  Verum illud credo fore: in os prius accipiam ipse~Quam
14320     Tusc, XXI     |               accipiam ipse~Quam gladium in stomacho furi ac pulmonibus
14321     Tusc, XXII    |               leniter et quiete nihil ne in ipsa quidem pugna iracunde
14322     Tusc, XXII    |                  inflammatum fuisse, cum in acie M. Alliennium Paelignum
14323     Tusc, XXII    |              protexerit gladiumque hosti in pectus infixerit. De L.
14324     Tusc, XXII    |                odium tyranni ecfrenatius in Arruntem invaserit; video
14325     Tusc, XXII    |              habet? Quid? Herculem, quem in caelum ista ipsa, quam vos
14326     Tusc, XXIII   |                 ecquid ipsi nos fortiter in re p. fecerimus: si quid
14327     Tusc, XXIII   |                 foedius, quid Agamemnone in iurgio? Nam Aiacem quidem
14328     Tusc, XXIII   |                fortis, fortissimus tamen in furore; nam ~Facinus fecit
14329     Tusc, XXIV    |               adfectio animi legi summae in perpetiendis rebus obtemperans'
14330     Tusc, XXIV    |             conservatio stabilis iudicii in eis rebus quae formidolosae
14331     Tusc, XXIV    |      definitiones erant Sphaeri, hominis in primis bene definientis,
14332     Tusc, XXIV    |         perferendarum vel adfectio animi in patiendo ac perferendo summae
14333     Tusc, XXIV    |                 nostri, cum omnia essent in moribus vitia, quod nullum
14334     Tusc, XXV     |             irasci tum videmur, cum quid in causis acrius et vehementius
14335     Tusc, XXVI    |                possit? Quis enim potest, in quo libido cupiditasve sit,
14336     Tusc, XXVI    |             libidinosus et cupidus esse? in quo ira, non iracundus?
14337     Tusc, XXVI    |                  quo ira, non iracundus? in quo angor, non anxius? in
14338     Tusc, XXVI    |                in quo angor, non anxius? in quo timor, non timidus?
14339     Tusc, XXVI    |                 inferiore virtute ducat. In hanc tu igitur tamquam in
14340     Tusc, XXVI    |                In hanc tu igitur tamquam in mare, quod est ventis subiectum
14341     Tusc, XXVII   |                   animorum salus inclusa in is ipsis est. Sed quo maior
14342     Tusc, XXVII   |             ipsis est. Sed quo maior est in eis praestantia et divinior,
14343     Tusc, XXVII   |           adhibenda medicina); est etiam in omnibus quattuor perturbationibus
14344     Tusc, XXVIII  |                si quis aegre ferat nihil in se esse virtutis, nihil
14345     Tusc, XXIX    |                  dicendum. Itaque primum in ipsa cupiditate, cum id
14346     Tusc, XXIX    |                  sedationem animi humana in conspectu posita natura;
14347     Tusc, XXIX    |            disputatione explicata est et in Consolationis libro, quem
14348     Tusc, XXIX    |                Consolationis libro, quem in medio - non enim sapientes
14349     Tusc, XXX     |              sequentia. Nam videndum est in utrisque, ne quid humile
14350     Tusc, XXXI    |                  cupiditate. Mihi quidem in tota ratione ea, quae pertinet
14351     Tusc, XXXI    |                continere, omnis eas esse in nostra potestate, omnis
14352     Tusc, XXXI    |               detrahenda opinio atque ut in malis opinatis tolerabilia,
14353     Tusc, XXXI    |                opinatis tolerabilia, sic in bonis sedatiora sunt effÏcienda
14354     Tusc, XXXI    |              quae perturbent animum, aut in bonis aut in malis esse
14355     Tusc, XXXI    |                 animum, aut in bonis aut in malis esse habendum, tamen
14356     Tusc, XXXI    |                 voluptates cetera, tamen in eis ipsis potiundis exultans
14357     Tusc, XXXI    |                  vitio est ecfusio animi in laetitita quo in dolore
14358     Tusc, XXXI    |           ecfusio animi in laetitita quo in dolore contractio, eademque
14359     Tusc, XXXI    |          eademque levitate cupiditas est in appetendo qua laetitia in
14360     Tusc, XXXI    |                in appetendo qua laetitia in fruendo, et ut nimis adflicti
14361     Tusc, XXXII   |               imperitum' existumat.~'Cui in manu sit,'quem esse dementem
14362     Tusc, XXXII   |                sapere' quem sanari' quem in morbum inici,~. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .~
14363     Tusc, XXXII   |           flagitii et levitatis auctorem in concilio deorum conlocandum
14364     Tusc, XXXIII  |                  sinamus, quorum fabulis in hoc flagitio versari ipsum
14365     Tusc, XXXIII  |             amorem negant stupri esse et in eo litigant cum Epicuro
14366     Tusc, XXXIII  |                  senem? Mihi quidem haec in Graecorum gymnasiis nata
14367     Tusc, XXXIII  |                 nata consuetudo videtur, in quibus isti liberi et concessi
14368     Tusc, XXXIII  |                  et cantibus? Fortis vir in sua re p. cognitus quae
14369     Tusc, XXXIV   |               definiunt. Qui si quis est in rerum natura sine sollicitudine,
14370     Tusc, XXXIV   |                multum ab insanÏa, qualis in Leucadia est: ~'Si quidem
14371     Tusc, XXXV    |                  perturbatio ipsa mentis in amore foeda per se est. ~[
14372     Tusc, XXXV    |         deterreat? Est etiam illud, quod in omni perturbatione dicitur,
14373     Tusc, XXXVI   |                eius qui meditatur poenam in fratrem novam: ~Maior mihi
14374     Tusc, XXXVI   |               mente; horum enim potestas in totum animum esse debet. ~[
14375     Tusc, XXXVI   |                 aut subtrahendi sunt ei, in quos impetum conantur facere,
14376     Tusc, XXXVI   |           dissupatas animi partis rursum in suum locum cogere? - aut
14377     Tusc, XXXVI   |                ulciscendi vim, differant in tempus aliud, dum defervescat
14378     Tusc, XXXVII  |         perturbationem quoque omnem esse in opinione. ~[80] Et si fidentia,
14379     Tusc, XXXVII  |             reliquae perturbationes sunt in malo. Ergo ut constantia
14380     Tusc, XXXVII  |              Socrates dicitur: cum multa in conventu vitia conlegisset
14381     Tusc, XXXVII  |               conventu vitia conlegisset in eum Zopyrus, qui se naturam
14382     Tusc, XXXVII  |                  est a ceteris, qui illa in Socrate vitia non agnoscerent,
14383     Tusc, XXXVII  |        proclivior. Inveteratio autem, ut in corporibus, aegrius depellitur
14384     Tusc, XXXVIII |             tamen ita] ceteros, cum sunt in aliqua perturbatione aut
14385     Tusc, XXXVIII |           perturbationibus disputaremus; in ea est enim fons miseriarum
14386     Tusc,   I     |               Nihil est enim omnium quae in philosophia tractantur,
14387     Tusc,   I     |               rebus posthabitis totos se in optumo vitae statu exquirendo
14388     Tusc,   I     |                 spe beate vivendi tantam in eo studio curam operamque
14389     Tusc,   I     |               praesidi ad beate vivendum in virtute satis est, quis
14390     Tusc,   I     |                    3] Equidem eos casus, in quibus me fortuna vehementer
14391     Tusc,   I     |           molestiis implicatos. ~[4] Sed in hoc me ipse castigo, quod
14392     Tusc,   I     |             sustulit, omnia, quae cadere in hominem possunt, subter
14393     Tusc,  II     |             petenda correctio est. Cuius in sinum cum a primis temporibus
14394     Tusc,  II     |                  his gravissimis casibus in eundem portum, ex quo eramus
14395     Tusc,  II     |         peperisti, tu dissipatos homines in societatem vitae convocasti,
14396     Tusc, III     |                ducti deinceps omnes, qui in rerum contemplatione studia
14397     Tusc, III     |          Ponticus Heraclides, vir doctus in primis, Phliuntem ferunt
14398     Tusc, III     |                 quo modo, item nos quasi in mercatus quandam celebritatem
14399     Tusc, III     |          celebritatem ex urbe aliqua sic in hanc vitam ex alia vita
14400     Tusc, III     |              nihil sibi adquirentem, sic in vita longe omnibus studiis
14401     Tusc,  IV     |                  hunc Phliasium sermonem in Italiam venisset, exornavit
14402     Tusc,  IV     |        philosophiam devocavit e caelo et in urbibus conlocavit et in
14403     Tusc,  IV     |                 in urbibus conlocavit et in domus etiam introduxit et
14404     Tusc,  IV     |                errore alios levaremus et in omni disputatione, quid
14405     Tusc,  IV     |                  et alias saepe et nuper in Tusculano, ut ad eam consuetudinem
14406     Tusc,  IV     |               quinto autem die cum eodem in loco consedissemus, sic
14407     Tusc,   V     |            vivendum satisne est praesidi in virtute?~- Certe satis.~-
14408     Tusc,   V     |                 Quidni possim? nam etiam in tormentis recte honeste
14409     Tusc,   V     |           sapienter fortiter. Haec etiam in eculeum coiciuntur, quo
14410     Tusc,   V     |                 quadam vina nihil valent in aqua, sic Stoicorum ista
14411     Tusc,   V     |               Velut iste chorus virtutum in eculeum impositus imagines
14412     Tusc,   V     |               ipsis placet, conantem ire in eculeum retinet ipsa prudentia
14413     Tusc, VII     |         philosophi quamcumque rem habent in manibus, in eam quae conveniunt,
14414     Tusc, VII     |        quamcumque rem habent in manibus, in eam quae conveniunt, congerunt
14415     Tusc, VII     |                  efficiatur satis magnam in virtute ad beate vivendum
14416     Tusc, VII     |        praesertim. Cave enim putes ullam in philosophia vocem emissam
14417     Tusc, VII     |                  omnia praesidia haberet in se bene beateque vivendi,
14418     Tusc, VIII    |              confici, sic, si vita beata in virtute sit, nihil esse
14419     Tusc, VIII    |          quisquam esse beatus posse, cum in malis esset; in malis autem
14420     Tusc, VIII    |               posse, cum in malis esset; in malis autem sapientem esse
14421     Tusc, VIII    |          urgeatur, ut omnia advorsa sint in fortuna, omnibus oppressum
14422     Tusc,  IX     |                  autem ab omnibus primum in eo libro quem scripsit de
14423     Tusc,  IX     |                  scripsit de vita beata, in quo multa disputat, quam
14424     Tusc,  IX     |                  beatus esse non possit. In eo etiam putatur dicere
14425     Tusc,  IX     |                  eo etiam putatur dicere in rotam—id est genus quoddam
14426     Tusc,  IX     |                  igitur, cui concesserim in malis esse dolores corporis,
14427     Tusc,  IX     |             malis esse dolores corporis, in malis naufragia fortunae,
14428     Tusc,  IX     |             omnis bonos esse beatos, cum in omnis bonos ea, quae ille
14429     Tusc,  IX     |                omnis bonos ea, quae ille in malis numerat, cadere possint?
14430     Tusc,  IX     |               omnium philosophorum, quod in Callisthene suo laudarit
14431     Tusc,  IX     |            constantius. Si enim tot sunt in corpore bona, tot extra
14432     Tusc,  IX     |           corpore bona, tot extra corpus in casu atque fortuna, nonne
14433     Tusc,  IX     |                Metrodore, qui omne bonum in visceribus medullisque condideris
14434     Tusc,   X     |              dicendum sit, videre. Velut in ea ipsa sententia, quam
14435     Tusc,   X     |                  ea ipsa sententia, quam in hac disputatione suscepimus,
14436     Tusc,   X     |           Equidem eos existimo, qui sint in bonis nullo adiuncto malo;
14437     Tusc,   X     |               exilium, servitus denique. In his tot et tantis—atque
14438     Tusc,   X     |                haec casus importat, qui, in sapientem potest incurrere.
14439     Tusc,   X     |           sapientem beatum fore, cum vel in omnibus his uno tempore
14440     Tusc,   X     |                  ea quae supra enumeravi in malis numerent, idem dicant
14441     Tusc,   X     |        paupertate terreri, omniaque sibi in sese esse posita, nec esse
14442     Tusc,   X     |                  potestatem, quod ducant in bonis. ~[31] Nunc et haec
14443     Tusc,   X     |                   et eadem, quae vulgus, in malis et bonis numerare
14444     Tusc,  XI     |                nuper quartum de finibus; in eo mihi videbare contra
14445     Tusc,  XI     |        consentaneum sit satis magnam vim in virtute esse ad beate vivendum,
14446     Tusc,  XI     |                 impositis disputant: nos in diem vivimus; quodcumque
14447     Tusc,  XI     |                ut totum hoc beate vivere in una virtute poneret. ~[34]
14448     Tusc, XII     |           verborum opifex, insinuasse se in antiquam philosophiam videtur,
14449     Tusc, XII     |             diceretur bonum. ~[35] Velut in Gorgia Socrates, cum esset
14450     Tusc, XII     |                 quam vir bonus?—Quid? tu in eo sitam vitam beatam putas?—
14451     Tusc, XII     |         Videturne omnem hic beatam vitam in una virtute ponere? Quid
14452     Tusc, XII     |               virtute ponere? Quid vero? in Epitaphio quo modo idem? '
14453     Tusc, XII     |              maerebit nimis, quod semper in se ipso omnem spem reponet
14454     Tusc, XIII    |                stirpibus suis niteretur, in suo quidque genere perfectum
14455     Tusc, XIII    |            interiore quodam motu et suis in quoque seminibus inclusis,
14456     Tusc, XIII    |               fundat aut bacas, omniaque in omnibus, quantum in ipsis
14457     Tusc, XIII    |             omniaque in omnibus, quantum in ipsis sit, nulla vi impediente
14458     Tusc, XIII    |                  38] Facilius vero etiam in bestiis, quod is sensus
14459     Tusc, XIII    |           quaeque suum tenens munus, cum in disparis animantis vitam
14460     Tusc, XIII    |               transire non possit, manet in lege naturae. Et ut bestiis
14461     Tusc, XIII    |                 cui nihil deest, et quod in suo genere expletum atque
14462     Tusc, XIV     |                mihi Laconis illud dictum in hos cadere videatur, qui
14463     Tusc, XIV     |             mercatori, quod multas navis in omnem oram maritimam dimisisset, '
14464     Tusc, XIV     |                  quin nihil sit habendum in eo genere, quo vita beata
14465     Tusc, XIV     |                nihil cadere debet eorum, in quibus vita beata consistit.
14466     Tusc, XIV     |                  nisi animi adfectio cum in adeundo periculo et in labore
14467     Tusc, XIV     |               cum in adeundo periculo et in labore ac dolore patiens,
14468     Tusc, XIV     |                haberent, nisi omne bonum in una honestate consisteret. ~[
14469     Tusc, XIV     |                 vacuitatem aegritudinis, in qua vita beata posita est—
14470     Tusc, XIV     |                 volumus, nisi omnia sibi in se posita censebit? An Lacedaemonii
14471     Tusc,  XV     |                  quod aegritudo et metus in malis opinatis, in bonorum
14472     Tusc,  XV     |                 metus in malis opinatis, in bonorum autem errore laetitia
14473     Tusc,  XV     |                  indignus habere possit, in bonis non numero; quod enim
14474     Tusc,  XV     |             famamque popularem stultorum in roborumque consensu excitatam:
14475     Tusc,  XV     |                  bona ducemus, quid erit in philosophi gravitate quam
14476     Tusc,  XV     |                philosophi gravitate quam in volgi opinione stultorumque
14477     Tusc,  XV     |              vitam. Adfectus autem animi in bono viro laudabilis; et
14478     Tusc,  XV     |              voco, semper vacare, semper in animo eius esse placidissimarn
14479     Tusc, XVII    |               sic etiam concluditur: nec in misera vita quicquam est
14480     Tusc, XVII    |          praedicabile aut gloriandum nec in ea, quae nec misera sit
14481     Tusc, XVII    |             misera sit nec beata. Et est in aliqua vita praedicabile
14482     Tusc, XVII    |           fatentur satis magnam vim esse in vitiis ad miseram vitam,
14483     Tusc, XVII    |                 fatendum est eandem vim <in> virtute esse ad beatam
14484     Tusc, XVII    |             libra illa Critolai, qui cum in alteram lancem animi bona
14485     Tusc, XVII    |               lancem animi bona imponat, in alteram corporis et externa,
14486     Tusc, XVIII   |        extenuantem cetera et abicientem, in virtute non beatam modo
14487     Tusc, XVIII   |               interitus consequetur. Nam in quem cadit aegritudo, in
14488     Tusc, XVIII   |                 in quem cadit aegritudo, in eundem metum cadere necesse
14489     Tusc, XVIII   |                  sollicita exspectatio); in quem autem metus, in eundem
14490     Tusc, XVIII   |       exspectatio); in quem autem metus, in eundem formido timiditas
14491     Tusc, XVIII   |                    Proinde ita parent se in vita, ut vinci nesciant.'~
14492     Tusc, XVIII   |               virtus est. ~[53] Atque si in virtute satis est praesidi
14493     Tusc, XVIII   |              beate; satis est enim certe in virtute, ut fortiter vivamus;
14494     Tusc, XIX     |               ego audierim, C. Caesaris, in quo mihi videtur specimen
14495     Tusc, XIX     |                   sed saepe: 'moriatur'? In quo beatior ille, qui huic
14496     Tusc,  XX     |            accepimus, summam fuisse eius in victu temperantiam in rebusque
14497     Tusc,  XX     |               eius in victu temperantiam in rebusque gerundis virum
14498     Tusc,  XX     |           iniustam dominatus cupiditatem in carcerem quodam modo ipse
14499     Tusc,  XX     |                 detorquebat. Idemque cum in communibus suggestis consistere
14500     Tusc,  XX     |                 nihil ut tulerit gravius in vita; quem enim vehementer