Academica
Liber, Caput
1 I, 5 | adeptum esse omnia e natura et animo et corpore et vita. corporis
2 I, 6 | autem maxima, quae in ipso animo atque in ipsa virtute versantur.
Brutus
Caput
3 1 | opinione omnium maiorem animo cepi dolorem. nam et amico
4 3 | morte doluisse, quo tandem animo eius interitum ferre debui,
5 5 | felicitatem non satis grato animo interpretamur. ~
6 7 | 7] Equidem angor animo non consili, non ingeni,
7 11 | Atticus: eo, inquit, ad te animo venimus, ut de re publica
8 20 | Nunc vero, inquit, si es animo vacuo, expone nobis quod
9 23 | maxumis quidem in bellis aequo animo carere quisquam potest. ~
10 330 | litteris, quibus me forti animo esse oportere censebas,
Commentariolum petitionis
Caput
11 V | poteris rationibus, ut ex animo atque [ex illa] summa voluntate
12 VII | te magni se aestimare, ex animo agere, bene se ponere, fore
13 VIII | totam Italiam fac ut in animo ac memoria tributim discriptam
14 IX | autem oportet quo quisque animo sit, ut et quantum cuique
15 X | competitores tuos benevolo esse animo ostendito. ~
16 XII | inimici discedunt omnesque hoc animo sunt ut sibi te mentiri
De divinatione
Liber, Par.
17 I, 10 | exponam, ita tamen, si vacas animo neque habes aliquid quod
18 I | humavisset haberetque in animo nave conscendere, moneri
19 I, 59 | eum dextram tuam et bono animo te iussisse esse lictorique
20 I, 121 | tradidit quieti praeparato animo cum bonis, cogitationibus,
21 I, 124 | damnatus esset, aequissimo animo se dixit mori; neque enim
22 I, 127 | causarum omnium perspiciat animo, nihil eum profecto fallat.
23 II, 135 | scribere; quibus, ut est in animo, de fato si adiunxerimus,
24 II | reliqua alacri tendebamus animo sic parati, ut, nisi quae
25 II, 159 | quasi fundi videbatur aut animo per somnum sensibus et curis
26 II, 196 | Ferte, viri, et duros animo tolerate labores,~auguris
27 II | observans quieto et libero animo esse poteris, ut ad rem
28 II, 224 | iudicant ea quae ratione atque animo videre debebant. Docet enim
29 II | Quid? Qui ingenio atque animo singulares, num astro quoque
30 II, 273 | in imbecillo remissoque animo multa omnibus modis confusa
31 II, 273 | temporibus illis multum in animo Marius versabatur recordanti
32 II, 273 | gravem suum casum magno animo, quam constanti tulisset.
De fato
Caput
33 35 | domo ecferret pedem~Medea, animo aegra, amore saevo saucia, ~
34 43 | quidem et quasi signabit in animo suam speciem, sed adsensio
De finibus
Liber, Par.
35 I, | malum, sensu iudicari, sed animo etiam ac ratione intellegi
36 I, | multis, perpetuis fruentem et animo et corpore voluptatibus
37 I, | doloribus eosque humili animo inbecilloque ferre miserum
38 I, | sint, feramus, si minus, animo aequo e vita, cum ea non
39 I, | etiam magis, quod, cuius in animo versatur, numquam sinit
40 I, | adest sentire possumus, animo autem et praeterita et futura.
41 I, | ut enim aeque doleamus animo, cum corpore dolemus, fieri
42 I, | quae praeterierunt, acri animo et attento intuemur, tum
43 I, | intellegentium nihil dolendum esse animo, quod sit a dolore corporis
44 I, | defendere. quicquid porro animo cernimus, id omne oritur
45 II, | et satis firme conceptam animo atque comprehensam. Nunc
46 II, | subiciunt, laetitiam in animo, commotionem suavem iucunditatis
47 II, | voluptas dicitur etiam in animo—vitiosa res, ut Stoici putant,
48 II, | veniebat enim ad cenam, ut animo quieto satiaret desideria
49 II, | utriusque partes. nam sunt et in animo praecipua quaedam et in
50 II, | oportet timidum aut inbecillo animo fingi non bonum illum virum,
51 II, | eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? nihil
52 II, | inquit, 'mihi eo esse animo.' Immo videri fortasse.
53 II, | quam ego ipse gaudeat? [animo voluptas oritur propter
54 II, | beatum sapientem, cum maximas animo voluptates percipiat omnibusque
55 II, | 115] sed lustremus animo non has maximas artis, quibus
56 III, | stabili et firmo et magno animo, quem fortem virum dicimus,
57 III, | adsumitur, eum, qui magno sit animo atque forti, omnia, quae
58 III, | altus et excellens, magno animo, vere fortis, infra se omnia
59 III, | quod ultimum appello, in animo ponerent. quae quamquam
60 III, | sunt, qui summum bonum in animo atque in virtute posuerunt.
61 III, | consilia cognoscens nulla animo afficiatur voluptate?
62 III, | non sit, offenditur? quis animo aequo videt eum, quem inpure
63 III, | etiamsi corpus constringatur, animo tamen vincula inici nulla
64 IV, 3 | assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant.
65 IV, 7 | tueretur, qui constaret ex animo et corpore, in utroque iuvaret
66 IV, 8 | arte vitae, an quod, cum ex animo constaremus et corpore,
67 IV, 10 | Sumus igitur homines. Ex animo constamus et corpore, quae
68 IV, 11 | reperiamus -, tamen illi animo non esset hic vester finis.
69 IV, 11 | fingimus, tamen esse in animo quaedam similia eorum, quae
70 IV, 11 | corpore excellere, alias autem animo, non nullas valere utraque
71 IV, 23 | sapientiam, aeque caecum animo ac Phalarim fuisse? ~
72 V, 41 | diligamur omniaque et in animo et in corpore perfecta velimus
73 V, 41 | et tuetur, quae aut sine animo sunt aut multo secus, earum
74 V, 42 | summa omnis animi est et in animo rationis, ex qua virtus
75 V, 43 | iacent, tamquam omnino sine animo sint. Cum autem paulum firmitatis
76 V, 43 | firmitatis accessit, et animo utuntur et sensibus conitunturque,
77 V, 45 | naturae et in corpore et in animo sua quaeque vis sit, idcirco
78 V, 48 | videmus tamen et corpore et animo moveri semper et, cum re
79 V, 48 | gerere malunt aut, qui attore animo sunt, capessunt rem publicam
80 V, 50 | pie, cum amice, cum magno animo aliquid factum cognoscimus? ~
81 V, 51 | extrinsecus, id est quae neque in animo insunt neque in corpore,
82 V, 52 | nunc, Luci noster, extrue animo altitudinem excellentiamque
83 V, 52 | earum compotes homines magno animo erectoque viventes semper
84 V, 57 | consequi volebat, bono ut esset animo. Id enim ille summum bonum
De haruspicum responso
Caput
85 3 | iratus, nihil impotenti animo, nihil non diu consideratum
86 5 | antea: in me fuit eodem animo quo etiam eius familiaris
87 11 | patienti sed etiam libenti animo portentis deorum immortalium
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
88 11 | tempore necatis, quo tandem animo esse debetis? Legati quod
89 12 | discrimen vocatur, quo tandem animo ferre debetis? Regno est
90 16 | 16] Quo tandem igitur animo esse existimatis aut eos
91 56 | 56] Bono te animo tum, Q. Hortensi, populus
De inventione
Liber, Caput
92 I, 1 | maximarum civitatum veteres animo calamitates colligo, non
93 I, 5 | eloquentia. ~Quare meo quidem animo nihilo minus eloquentiae
94 I, 11 | quid fiat, hoc modo: bonone animo sint erga populum Romanum
95 I, 25 | perturbatum putat oratione, videt animo firmissimo contra dicere
96 I, 31 | qua conficitur, ut certas animo res teneat auditor, quibus
97 I, 35 | considerantur ab natura data animo aut corpori, hoc modo: valens
98 I, 35 | omnino quae a natura dantur animo et corpori considerabuntur [
99 I, 41 | quo, quemadmodum et quo animo factum sit, quaeritur. Eius
100 I, 42 | quid eventurum sit, ante animo colligi possit, quid quaque
101 I, 101 | indignissimum est; aut ad pares animo, fortuna, corpore, quod
102 II, 23 | profectus sit, considerare; quo animo quid quisque faciat, non
103 II, 29 | consanguineis, qua aetate, quo animo, quo corpore, quae naturae
104 II, 43 | tam familiarem tam aequo animo reliquerit, quod cruentum
105 II, 77 | putari oportere, nisi, quo animo, quo tempore, qua de causa
106 II, 105 | postulatio valuit. Nam semper animo bono se in populum Romanum
107 II, 112 | ex sua vi, ex tempore, ex animo eius, qui fecit, ex casu
108 II, 112 | cum spes deseruisset; ex animo, si non sui commodi causa,
109 II, 117 | scriptis et ex factis, dictis, animo atque vita eius sumi oportebit
110 II, 138 | demonstretur; aut ostendet, quo animo, quo consilio, qua de causa
111 II, 176 | videatur esse, at non illo animo, quo Ulixes transiit; et
112 II, 176 | non quid, sed quo quidque animo, quicum, quo tempore quamdiu
De lege agraria
Oratio, Caput
113 II, 5 | Versantur enim, Quirites, in animo meo multae et graves cogitationes
114 II, 6 | adducerer, ferrem, Quirites, animo aequiore; sed mihi videntur
115 II, 14 | confirmare possum, Quirites, hoc animo me ad legendam legem cognoscendamque
116 II, 15 | 15] Itaque hoc animo legem sumpsi in manus ut
117 II, 16 | temptamini leviter quo animo libertatis vestrae deminutionem
118 II, 42 | tempore neque genere neque animo regio esse inter omnis fere
119 II, 45 | terrarum vagabuntur, quo tandem animo, quo metu, quo periculo
120 II, 62 | Pompeius autem <cum> hoc animo sit ut, quicquid vobis placeat,
De legibus
Liber, Caput
121 I, 8 | occupata opera neque inpedito animo res tanta suscipi potest:
122 I, 27 | nimis argute quem ad modum animo affecti simus, loquuntur
123 I, 53 | modum. Quodsi essent eo animo ut nollent aetatem in litibus
124 I, 59 | adumbratas intellegentias animo ac mente conceperit, quibus
125 II, 66 | nescio quid et latet in animo ac sensu meo, quo me plus
126 II, 87 | iubet lex adire ad deos, animo videlicet in quo sunt omnia;
127 II, 105 | circumspicite celeriter animo — nihil enim attinet quemquam
128 III, 168 | inquit 'M. Cicero isto animo atque virtute in summa re
De officiis
Liber, Caput
129 I, 49 | tamen inprimis, quo quisque animo, studio, benivolentia fecerit,
130 I, 61 | splendidissimum videri, quod animo magno elatoque humanasque
131 I, 61 | in laudibus, quae magno animo et fortiter excellenterque
132 I, 65 | impellitur, ut quisque altissimo animo est, gloriae cupiditate;
133 I, 66 | ut cum ita sis affectus animo, ut supra dixi, res geras
134 I, 79 | illud honestum, quod ex animo excelso magnificoque quaerimus,
135 I, 80 | ut dicitur, sed praesenti animo uti et consilio nec a ratione
136 I, 104 | tempore fit, ut si remisso animo, [severissimo] homine dignus,
137 I, 113 | cupiebat, veniret. At Aiax, quo animo traditur, milies oppetere
138 I, 117 | quaerimus quid deceat, complecti animo et cogitatione debemus;
139 II, 186 | Alexandrum Pheraeum quo animo vixisse arbitramur? qui,
140 II, 198 | utramque partem excelso animo magnoque despiciunt, cumque
141 II, 206 | contendere; quod eo firmiore animo facient, quia non modo non
142 III, 257 | magistri. Quare quantum coniti animo potes, quantum labore contendere,
143 III, 296 | Phintiam Pythagoreos ferunt hoc animo inter se fuisse, ut, cum
144 III, 336 | quas conscientiae labes in animo censes habuisse, quae vulnera?
145 III, 365 | rebus afflictis tam excelso animo fuisset. Sic honestatis
146 III, 366 | est enim ea, quae timido animo, humili, demisso fractoque
De oratore
Liber, Caput
147 I, II | exstitissent; nam quocumque te animo et cogitatione converteris,
148 I, V | pauci sint fuerintque, quos animo aequo spectare possimus?
149 I, V | et dignitas cara est, ut animo rei magnitudinem complectantur
150 I, XXI | dicendum pertinerent, fontis animo ac memoria contineret. Id
151 I, XXVIII | tardior, posse percipere animo et memoria custodire; non
152 I, XLVIII | administrandi; quarum qui essent animo et scientia compotes, eos
153 I, L | accepisse, multa vidisse, multa animo et cogitatione, multa etiam
154 I, LVI | 240] "suspenso" inquit "animo et occupato Crassum tibi
155 II, XI | eis rebus se vinci posse animo aequo pati; quae ipsi sibi
156 II, XXI | mente Crassum atque omni animo intueretur. ~
157 II, XXIV | cognovi, statim occurrit animo, quae sit causa ambigendi;
158 II, XXIX | quae usu iam tractata et animo quasi notata habere videamur. ~
159 II, XXXI | natura rerum, celeriter animo comprehendenti permulta
160 II, XXXII | sobrii oratores percursas animo et prope dicam decantatas
161 II, XXXIII | patietur neque id aequo animo feret civitas, quae si voce
162 II, XLVI | putatis in scribendo leni animo ac remisso fuisse? Fieri
163 II, LXXIV | possemus nihil ex illius animo, quod semel esset infusum,
164 II, LXXXVI | tenere vellent effingenda animo atque in eis locis conlocanda;
165 II, LXXXVII| cogitaris? Omnis fixas esse in animo sententias? Omnem descriptum
166 II, LXXXVII| auris tuas orationem, sed in animo videantur inscribere? Itaque
167 II, LXXXVII| videndi; qua re facillime animo teneri posse ea, quae perciperentur
168 III, V | veteres illi maius quiddam animo complexi plus multo etiam
169 III, VI | contrectant, et qui tamquam ab animo corpus, sic a sententiis
170 III, XVIII | certi quod aut sensibus aut animo percipi possit; quem ferunt
De partitione oratoria
Caput
171 22 | significando iudicio ipsius et animo humano ac liberali, aut
172 38 | subiectae perlustrandae animo partes erunt omnes, et ad
De provinciis consularibus
Caput
173 2 | notandos putavit, quonam me animo in eos esse oportet, cuius
174 2 | iradundiae serviam. Quo animo unus quisque vestrum debet
175 10 | haberetur, si in hostis animo fuisset eo, quo fuit in
176 17 | quam primum videamus, quos animo aequo videre non possumus.
177 21 | officium censurae communi animo ac voluntate defenderent?
178 39 | possum. Postremo, quo quisque animo futurus sit, nescio; quid
179 41 | Quae ego omnia non ingrato animo, sed obstinatione quadam
180 41 | putabam; illum quidem amico animo me habere eodem loco quo
181 43 | natura possim evellere, ex animo quidem certe excidere? ~
De re publica
Liber
182 I | bonis et fortibus et magno animo praeditis ulla sit ad rem
183 I | mehercule otiosiorem opera quam animo.' et ille (Tubero): 'at
184 I | nisi sempiternum et divinum animo volutare? cui persuasum
185 I | exclamavisse ut bono essent animo; videre enim se hominum
186 I | solum ut summi virtute et animo praeesse inbecillioribus,
187 I | Laelius) 'ego vero nihil isto animo, nihil ita animato homine
188 II | haec urbs incolebant, aequo animo illi libenterque parerent.
189 II | etiam cum manent corpore, animo tamen exulant et vagantur.
190 II | neclegens qui non habeat animo notata planeque cognita?
191 III | illam Graeciam conlustrare animo voluerimus, si deinde Assyrios,
192 VI | recreor; ita numquam ex animo meo discedit illius optimi
193 VI | sed ille: 'Ades,' inquit, 'animo et omitte timorem, Scipio,
Cato Maior de senectute
Caput
194 3 | Etenim, cum complector animo, quattuor reperio causas,
195 3 | vel infirmis corporibus, animo tamen administrentur? Nihil
196 2 | subveniendum est, sed menti atque animo multo magis; nam haec quoque,
197 4 | corpore senex esse poterit, animo numquam erit. Septimus mihi
198 3 | intellegi posset, fingere animo iubebat tanta incitatum
199 3 | qua meditatione tranquillo animo esse nemo potest. Moriendum
200 3 | impendentem timens qui poterit animo consistere? ~
201 4 | locum saepe profectas alacri animo et erecto, unde se redituras
202 1 | memoriam pertinerent, nisi animo cernerent posteritatem ad
203 2 | sapientissimus quisque aequissimo animo moritur, stultissimus iniquissimo,
204 3 | visus sum, non quo aequo animo ferrem, sed me ipse consolabar
In Catilinam
Oratio, Caput
205 I, 16 | reliquerunt, quo tandem animo [hoc] tibi ferundum putas? ~
206 I, 20 | dubitas, si emori aequo animo non potes, abire in aliquas
207 I, 29 | maxime inpenderet tamen hoc animo fui semper, ut invidiam
208 II, 26 | certissimam fore putavit, quamquam animo meliore sunt quam pars patriciorum,
209 III, 16 | pellebam, hoc providebam animo, Quirites, remoto Catilina
210 IV, 3 | si quid obtigerit, aequo animo paratoque moriar. Nam neque
211 IV, 11 | incendio concidentem, cerno animo sepulta in patria miseros
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
212 IX | vidi ventos, alias prospexi animo procellas, aliis impendentibus
213 X | consulatum declarari putas? Animo consulem esse oportet, consilio,
214 XX | fugiat, auribus respuat, animo aspernetur, recordatione
215 XXXIII | XXXIII] Equidem dicam ex animo, patres conscripti, quod
In Vatinium
Caput
216 7 | quisquam vir excellenti animo in rem publicam ingressus
217 21 | publica molientem, tantum animo ab actionibus tuis dissentientem,—
218 38 | pecunia posuisset honore animo aequo carere debere.
Laelius de amicitia
Caput
219 48 | profecto cadit, nisi ex eius animo exstirpatam humanitatem
220 70 | habeant imbecilliore vel animo vel fortuna, eorum augeant
221 102 | et insignis. Nemo umquam animo aut spe maiora suscipiet,
Orator
Caput
222 | perfectae eloquentiae speciem animo videmus, effigiem auribus
223 18 | eloquentiae, quam cernebat animo, re ipsa non videbat. Vir
224 19 | habuit profecto comprehensam animo quandam formam eloquentiae,
225 100 | Brute, quem quaerimus, sed animo; nam manu si prehendissem,
226 101 | etsi non cernimus, tamen animo tenere possumus. Non enim
227 210 | nostrae voluisse nos atque animo contendisse declarant. Id
228 215 | verba, eadem sententia." Animo istuc satis est, auribus
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
229 IV, 29 | hoste natura ac loco, non animo factisque distinguis?
230 V, 41 | debemus.' Nos vero, siquidem animo excelso et alto et virtutibus
Philippicae
Oratio, Caput
231 I, 31 | inquam, potuisti aequo animo tantam dignitatem deponere?
232 II, 33 | ago etiam gratias, quoquo animo facis. Tanta enim res est,
233 II, 37 | ignarusque rerum, ut frangerer animo propter vitae cupiditatem,
234 II, 64 | lacrimis tamen infixus haeret animo dolor), bona, inquam, Cn.
235 III, 2 | facturos; sunt enim optimo animo, summo consilio, singulari
236 III, 26 | neglexit; quam item magno animo et constanti C. Cestius
237 V, 22 | duxerat, iugulari coegit. Quo animo hunc futurum fuisse censetis
238 V, 29 | decretis aut ille vos aequo animo adspicere poterit, aut vos
239 V, 42 | inpotentissimus ardens odio, animo hostili in omnis bonos cum
240 VI, 14 | Antonius. Nam possessores animo aequiore discedent; nullam
241 VI, 15 | legatorum reditum expectetis animo aequo. Celeritas detracta
242 VII, 4 | Ex quo intellegi potest animo illos abhorruisse semper
243 VII, 5 | atque optimus. Etenim dicam animo amicissimo: Hunc ipsum,
244 VIII, 18 | es acerbus, Q. Fufi, non animo aequo audio. Quousque enim
245 VIII, 19 | querelam moderate ferat, aequo animo laturum amici.~
246 VIII, 28 | principes civitatis, non dico animo ferre, verum auribus accipere
247 VIII, 30 | consularium, vigilare, adesse animo, semper aliquid pro re publica
248 VIII, 32 | bello consulares, ut aequo animo populus Romanus visurus
249 X, 9 | Si enim C. Antonius, quod animo intenderat perficere potuisset (
250 XI, 3 | cupiditatem ), tamen eo maiore animo studioque libertatem defendite,
251 XI, 9 | graviora ea, quae concipiuntur animo, quam illa, quae corpore.
252 XI, 10 | voraginem! Quid eum non sorbere animo, quid non haurire cogitatione,
253 XI, 22 | fieri non potest, isto te animo, quem habes praestantissimum
254 XI, 34 | in toto orbe terrarum ex animo amicum vereque benivolum,
255 XII, 8 | qui ad bellum inflammato animo futurus sit spe pacis oblata?
256 XII, 9 | Quid? Galliam quo tandem animo hanc rem audituram putatis?
257 XII, 9 | vastatur, uritur; omnis aequo animo belli patitur iniurias,
258 XII, 20 | non T. Plancum. Non possum animo aequo videre tot tam inportunos,
259 XII, 23 | auctoritas? Nobiscum nec animo certe est nec corpore. Si
260 XIII, 7 | beneficium numero, quod hoc animo in rem publicam est, quae
261 XIII, 10 | hos compello, praetereo animo ex grege latrocinii neminem)
262 XIII, 11 | supellectilem, vinum amittet aequo animo, quae ille helluo dissipavit.
263 XIII, 13 | eumque cognovisse paratissimo animo, ut cum suis copiis iret
264 XIII, 45 | ipse recolueris, aequiore animo et maiore consolatione moriere.~
265 XIII, 50 | patris maiorumque suorum animo studioque in rem publicam
266 XIV, 9 | ceterarum, in quas eodem est animo, non est hostis putandus.~
267 XIV, 17 | ut quosdam nimis ieiuno animo et angusto monerem, id quod
268 XIV, 36 | fortissimo praestantissimoque animo exercitum castris eduxerit
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
269 1 | civitate defigerent,—hoc si animo in vos liberosque vestros
270 15 | meae. ex quibus excellenti animo, virtute, auctoritate, praesidio,
271 19 | aut debilitata virtute aut animo fracto, vehementer errat.
272 19 | senectute, non modo non infracto animo propter magnitudinem calamitatis,
273 21 | 21] Quamquam ille animo irato nihil nisi de inimicis
274 25 | cura, Quirites, erit infixa animo meo sempiterna, ut cum vobis,
Post reditum in senatu
Caput
275 9 | inimicus], dubitatis, quo animo fuerit in me conservando
276 16 | isto oculo, non dicam isto animo, ista fronte, non vita,
277 20 | Quam rationem pari virtute, animo, fide P. Sestius secutus
278 21 | quaestor fui, studio, amore, animo huic necessitudini non defuetunt. ~
279 22 | Iam vero praetores quo animo in me fuerint, vos existimare
Pro Archia
Caput
280 16 | multos homines excellenti animo ac virtute fuisse, et sine
281 19 | videremus. Quis nostrum tam animo agresti ac duro fuit, ut
Pro Balbo
Caput
282 | putabantur, ei qui omnis animo virtutes penitus comprehendisset
283 | privatus vero ne quis vir et animo et virtute praecellens pro
Pro Caecina
Caput
284 3 | dixissent probarent; nunc sum animo aequissimo. Si enim sunt
285 30 | intellegeretis eum non adfuisse animo, cum causa ab illis ageretur
286 42 | cum corpore debilitantur, animo tamen non cedunt neque eum
287 75 | non amittet, quam ipsam animo forti, si tempus ita ferret,
288 76 | caede solum sed etiam in animo, libidinis, nisi cruor appareat,
Pro Caelio
Caput
289 18 | nobis exhiberet ~ Medea animo aegra, amore saevo saucia. ~
290 44 | vocantur, quae firmiore animo praeditis diutius molestae
Pro Cluentio
Caput
291 2 | si quid erit praeteritum, animo requiratis. ~
292 3 | Cluentium non accusatorio animo, non ostentatione aliqua
293 3 | parentum iniurias, sed etiam animo aequo ferre oportere. Sed
294 3 | continuo Sassia, laetanti iam animo et spe optime confirmato:
295 1 | commotos: quo tandem igitur animo fuisse illos arbitramini
296 2 | Magium intellegatis non longe animo prospexisse morientem. Quae
297 3 | homines industrios atque eo animo ut quaecumque dicendi potestas
298 2 | condiderat spe iam atque animo incubaret, contrahit frontem –
299 1 | statuerunt, quo quisque animo quid faceret spectari oportere –
300 2 | dicendum erit, eo dicam animo ut omnem orationem meam
301 1 | renuntiari, me habere in animo causam hanc praesidio legis
Pro Deiotaro
Caput
302 8 | putabant ut in exulcerato animo facile fictum crimen insideret.
303 11 | defendendam datam, movebatur animo et vir huic imperio amicissimus
304 19 | praesens Deiotarus regio et animo et more fecisset, tu in
305 22 | speculis fuisse, cum a te esset animo alieno, altera exercitum
306 24 | arbitrarer. IX. Alieno autem a te animo fuit quo modo? Speravit,
307 25 | excitaverunt. Quo tum rex animo fuit? Qui auctionatus sit
308 36 | senatus imminutum putat. Magno animo et erecto est, nec umquam
309 37 | ante factis et habere in animo atque virtute, quae nullo
310 38 | clementiae tuae. XIV. Quo quidem animo cum antea fuit, tum non
311 38 | bene sperare et bono esse animo, quod scio te non frustra
312 40 | Propone tibi duos reges et id animo contemplare, quod oculis
Pro Flacco
Caput
313 18 | multitudinem concitassent, aequiore animo ferre possemus; illud vero
314 27 | temeritatis feremus. Sin hoc animo quam plurimos esse voltis,
Pro Fonteio
Caput
315 26 | in M. Marcellum inimico animo dixit, probare non potuit.
316 27 | amplectetur omnia consilio, non animo ac mente circumspiciet,
317 35 | sagatos bracatosque versari, animo demisso atque humili, ut
318 48 | ceteri negotiatores uno animo M. Fonteium atque una voce
319 50 | reliquisset, idem nunc conturbato animo pertimescit ne non modo
Pro Ligario
Pars, Caput
320 II | fratrum amorem, hic aequo animo esse potuit belli discidio
321 X | ipso non acerbus, totus animo et studio tuus". Ad iudicem
Pro Milone
Caput
322 3 | quieto, sed etiam ut magno animo simus hortantur; neque auxilium
323 | illa: P. Clodi mortem aequo animo ferre nemo potest. Luget
324 3 | desiluisset, seque acri animo defenderet, illi qui erant
325 3 | post erant: ex quibus qui animo fideli in dominum et praesenti
326 2 | quoad vixit. Quo tandem animo hoc tyrannum illum tulisse
327 3 | 63. Sive enim illud animo irato ac percito fecisset,
328 3 | Clodi putasse, ut aequo animo patria careret, cum sanguine
329 3 | attulisset, cederet aequo animo [legibus], secum auferret
330 | putavit, quae neque maximo animo nocens neque innocens nisi
331 2 | inquam, si fecisset, et magno animo et libenter fecisse se libertatis
332 1 | grata cecidisset, magno animo constantique cederet ex
333 2 | 82. Quamquam boc animo semper omnes fuimus in patriae
334 1 | Milo: 'Te quidem, cum isto animo es, satis laudare non possum;
335 1 | vos, iudices? quo tandem animo eritis? Memoriam Milonis
Pro Murena
Caput
336 4 | ingrediantur, quo tandem me esse animo oportet prope iam ex magna
337 43 | ipsis quas te magno et forti animo et agere et dicere videbam
338 44 | consulatus, magna spe, magno animo, magnis copiis et in forum
339 55 | improvisis periculis ita sum animo adfectus ut non queam satis
340 65 | protulisse ut, cum ad ultimum animo contendissemus, ibi tamen
341 73 | loco adulescens, qui et quo animo iam sit et qualis vir futurus
342 78 | adduxit. Credo, Cato, te isto animo atque ea opinione venisse;
343 83 | scientia ad bellum gerendum, animo et usu ad quod velis negotium <
344 89 | In ea porro provincia quo animo C. Murenam fratrem suum
Pro Plancio
Caput
345 1 | esse fautores, capiebam animo non mediocrem voluptatem
346 1 | latuit; hic, quod cum ceteris animo sentiebat, id magis quam
347 2 | et populo Romano fracto animo atque humili supplicarent,
348 2 | lacrimis solum tuis sed animo, corpore, copiis prosecutus
349 1 | vides, quo me tandem in te animo putas esse, Laterensis?
350 1 | quievissem, Siciliam petivi animo, quae et ipsa erat mihi
351 4 | coniuratis audierat ad me animo amicissimo detulisset, in
352 1 | quos enim ego tum alios animo intuebar?—omnia tibi illorum
353 2 | spero, nemo erit tam crudeli animo tamque inhumano nec tam
Pro Quinctio
Caput
354 X | tu, C. Aquili, iam ante animo prospicere possis quibus
355 XXIV | hercule, C. Aquili, satis animo certo et confirmato me posse
Pro Rabirio
Caput
356 29 | termini postulabant spe atque animo de se et gloria sua cogitasset?
Pro Rabirio Postumo
Caput
357 14 | 14] Hoc animo igitur senatus. quid? vos,
Pro Roscio Amerino
Caput
358 6 | officere videatur, deleatis ex animo suo suspicionem omnem metumque
359 6 | consumere. Hunc sibi ex animo scrupulum, qui se dies noctesque
360 10 | non spero, deserar, tamen animo non deficiam et id quod
361 32 | Etenim quis tam dissoluto animo est, qui, haec cum videat,
362 49 | indignum est, feret tamen aequo animo, iudices, si per vos vitam
363 52 | nam istum exheredare in animo habebat.' Audio; nunc dicis
364 53 | penitus insitum eiceret ex animo, ut denique patrem esse
365 58 | dicit. 'Habebat pater in animo.' Planum fac. Nihil est;
366 91 | iudices, possum; sed in animo est, quem ad modum ante
367 144 | indigna suspicione careat, animo aequo se carere suis omnibus
Pro Roscio Comoedo
Caput
368 10 | amittamus; ad arbitrium hoc animo adimus ut neque nihil neque
369 43 | loco soluto et quieto sum animo et quorsom recidat responsum
Pro Sestio
Caput
370 1 | multi cives forti et magno animo invenirentur qui auderent
371 28 | senatu, non minus perturbato animo atque vultu quam si annis
372 47 | putant, fuit mors aequo animo oppetenda? quid? tum mortemne
373 49 | reliquissem? hoc meo quidem animo summi in patriam amoris
374 58 | atque imperatore, pulsus animo tamen hostili cum reliquis
375 62 | et civis timentibus, ipse animo firmissimo venit in templum,
376 63 | videre posset, is aequo animo tum, me expulso et meo nomine
377 83 | aut acerbitate mortis aut animo in rem publicam praeponendus;
378 120 | qui rem publicam certo animo adiuverit,statuerit, steterit
379 121a | ipse actor adiungebat amico animo et fortasse homines propter
Pro Sulla
Caput
380 1 | huius incommodis magnam animo molestiam capio, tamen in
381 12 | esse non potui; non modo animo nihil comperi, sed vix ad
382 18 | iudices, ita flectebar animo atque frangebar ut iam ex
383 26 | conservassem conspectu tranquillo animo et quieto frui. Quid si
384 72 | enim ipsi nolunt et huic animo gratissimo adsunt—sed, quia
385 82 | de eorum constantia atque animo in rem publicam dicam quorum
386 86 | servastis, testor integro me animo ac libero P. Sullae causam
Timaeus
Caput
387 <LIV2 | disserentes minus id quod avemus animo consequimur, ut tota dilucide
388 <LIV2 | Quocirca intellegentiam in animo, animum inclusit in corpore:
389 <LIV2 | ducamus. Omnes igitur qui animo cernuntur et ratione intelleguntur
390 <LIV2 | atque corporeum substernebat animo interiusque faciebat atque
391 <LIV2 | inmutatus et rectus omni[a] animo mentique denuntiat, tum
392 <LIV2 | esset reliquum ex humano animo quod deberet accedere, id
393 <LIV2 | atque ratione, quae nisi in animo nulla alia in natura reperiantur;
Topica
Caput
394 27 | non possunt, cerni tamen animo atque intellegi possunt,
Tusculanae
Liber, Caput
395 Tusc, I | ea studia, quae retenta animo, remissa temporibus, longo
396 Tusc, XI | fugiunt, haec sunt fere de animo sententiae. Democritum enim,
397 Tusc, XI | eius eum librum, qui est de animo: amplius quod desideres
398 Tusc, XVI | figura potest. nihil enim animo videre poterant, ad oculos
399 Tusc, XVIII | et figura corporis vacans animo quam possit harmoniam efficere,
400 Tusc, XIX | perrumpat, quod nihil est animo velocius, nulla est celeritas
401 Tusc, XXII | illud quidem vel maxumum animo ipso animum videre, et nimirum
402 Tusc, XXII | aliquod animi receptaculum; ab animo tuo quicquid agitur, id
403 Tusc, XXV | utrum capacitatem aliquam in animo putamus esse, quo tamquam
404 Tusc, XXV | conversiones omnisque motus qui animo vidit, is docuit similem
405 Tusc, XXVI | animi erudivit, eademque ab animo tamquam ab oculis caliginem
406 Tusc, XXX | accideret diligenter de animo cogitantibus, quod iis saepe
407 Tusc, XXXIV | Democritii negant. ne in animo quidem igitur sensus remanet;
408 Tusc, XXXVII | id quod est luce clarius, animo et corpore consumpto totoque
409 Tusc, XXXIX | puer parvus occidit, aequo animo ferendum putant, si vero
410 Tusc, XL | delectat Theramenes! quam elato animo est! etsi enim flemus, cum
411 Tusc, XLII | mihi quidem, qui tam magno animo fuerit, innocens damnatus
412 Tusc, XLII | non arbitrarentur? pari animo Lacedaemonii in Thermopylis
413 Tusc, XLII | Leonidas dicit? 'pergite animo forti, Lacedaemonii, hodie
414 Tusc, XLIII | perspicuum est vel extincto animo vel elapso nullum residere
415 Tusc, XLV | profecto mors tum aequissimo animo oppetitur, cum suis se laudibus
416 Tusc, XLVI | bonorum laude metiens, fidenti animo, si ita res feret, gradietur
417 Tusc, XLIX | denuntiabitur, eo tamen simus animo, ut horribilem illum diem
418 Tusc, 0 | potest metuit, is vivere animo quieto nullo modo potest;
419 Tusc, 0 | patiamur. Quod ii ferunt animo iniquo qui certis quibusdam
420 Tusc, 0 | tamen interdum obiiciebatur animo metus quidam et dolor cogitanti
421 Tusc, 0 | genuit, itaque facile in animo forti contra mortem habita
422 Tusc, 0 | qui sit ita moratus, ita animo ac vita constitutus, ut
423 Tusc, 0 | corpore exanclata atque animo pertuli!~Nec mihi iunonis
424 Tusc, 0 | fortem virum, num magno animo, num patientem, num gravem,
425 Tusc, 0 | paratus ad vulnera. Adduc pari animo inexercitatum militem, mulier
426 Tusc, 0 | etiam adferat cur aequo animo sibi ferendum sit: ~Qui
427 Tusc, 0 | Cernimus ictum, nimis paene animo es~Molli, qui consuetus
428 Tusc, 0 | Obversentur species honestae animo, Zeno proponatur Eleates,
429 Tusc, I | putem, cur, cum constemus ex animo et corpore, corporis curandi
430 Tusc, I | corporis gravitatem et dolorem animo iudicamus, animo morbum
431 Tusc, I | dolorem animo iudicamus, animo morbum corpore non sentimus?
432 Tusc, IV | propterea quod in perturbato animo sicut in corpore sanitas
433 Tusc, VI | contingit inmanitatis in animo, stuporis in corpore.' ~[
434 Tusc, X | est, sanum non est, sic in animo ista mediocritas caret sanitate.
435 Tusc, X | quicumque est motus in animo turbidus. Nos melius: aegris
436 Tusc, X | corpore, sic aegritudo in animo nomen habet non seiunctum
437 Tusc, X | efficiens aegritudinem in animo tamquam aegrotationem in
438 Tusc, XII | fortasse; regno non aequo animo carebas. Est autem inpudens
439 Tusc, XIV | quid horum umquam accidat animo novum;~Quicquid praeter
440 Tusc, XVII | princeps fortitudo, quae te animo tanto esse coget, ut omnia,
441 Tusc, XXI | contendimus. Mihi summum in animo bonum videtur, illi autem
442 Tusc, XXI | istis alias, et eo quidem animo, nullum ut certamen instituam,
443 Tusc, XXVII | mandare peremptos~Firmo animo et luctum lacrinus finire
444 Tusc, XXIX | Laudant enim eos, qui aequo animo moriantur; qui alterius
445 Tusc, XXIX | qui alterius mortem aequo animo ferant, eos putant vituperandos.
446 Tusc, V | equidem, sed intento opus est animo, ne omnia dilabantur, si
447 Tusc, VII | quo demitti contrahique animo rectum esse videatur, l
448 Tusc, IX | discordia ira acerbior intimo animo et corde concepta, indigentia
449 Tusc, XIII | aegrotatio, est vitium, sic in animo. Mo r b u m appellant totius
450 Tusc, XIII | ipsum ex se cernitur. Sed in animo tantum modo cogitatione
451 Tusc, XIII | velocitas, sunt item in animo. <Ut> enim corporis temperatio,
452 Tusc, XIII | dicitur pulchritudo, sic in animo opinionum iudiciorumque
453 Tusc, XVII | moderatione et constantia quietus animo est sibique ipse placatus,
454 Tusc, XVII | videri potest, qui semper animo sic excubat, ut ei nihil
455 Tusc, XXI | Pacideianus aliquis hoc animo, ut narrat Lucilius: ~'Occidam
456 Tusc, XXVIII | censent, ferenda tamen aequo animo arbitrantur. Putat aliquis
457 Tusc, XXXII | flagitiosi, qui eas inflammato animo concupiscunt. Totus vero
458 Tusc, XIV | non multo facilius tali animo reperietur quam civitas
459 Tusc, XV | semper vacare, semper in animo eius esse placidissimarn
460 Tusc, XVIII | fortiter, etiam ut magno animo, et quidem ut nulla re umquam
461 Tusc, XXIV | vir optumis artibus, isque animo parumper et cogitatione
462 Tusc, XXV | XXV . [70] Haec tractanti animo et noctes et dies cogitanti
463 Tusc, XXXII | vitiosa detorsisset, eodem hoc animo esse potuerunt. ~[91] Socrates,
464 Tusc, XXXVII | Quid? T. Albucius nonne animo aequissimo Athenis exul
465 Tusc, XXXVIII| animus accipit, quae videmus. Animo autem multis modis variisque
466 Tusc, XXXIX | divinae delectationi toto se animo dedissent? Itaque augurem
467 Tusc, XLI | ne bona quidem ducunt, in animo reponunt omnia. ~[120] Quorum
|