Academica
Liber, Caput
1 I, 4 | quasi heredem reliquisset, duo autem praestantissimo studio
Brutus
Caput
2 96 | dicam, stilus. hunc studiose duo adulescentes ingeniosissimi
3 97 | deductus Briso putabatur. tum duo Caepiones multum clientes
4 99 | Horum aetatibus adiuncti duo C. Fannii C. M. filii fuerunt;
5 199 | quod saepe, cum oratores duo aut plures populi iudicio
6 201 | bonorum—hos enim quaerimus—duo genera sunt, unum attenuate
7 216 | dissipatus fuit. reliqua duo sunt, agere et meminisse:
8 247 | 247] Duo etiam Metelli, Celer et
9 256 | quam castellanos triumphos duo. 'at plus interfuit rei
10 268 | 268] duo praeterea Lentuli consulares,
11 276 | delectaret, ut moveret, duo summe tenuit, ut et rem
12 286 | 286] Et quidem duo fuerunt per idem tempus
13 308 | adulescentes M. Crassus et Lentuli duo—primas in causis agebat
14 317 | 317] Duo tum excellebant oratores
15 325 | autem Asiaticae dictionis duo sunt: unum sententiosum
De divinatione
Liber, Par.
16 I, 6 | Diogenes edidit, eius auditor, duo Antipater, quinque noster
17 I, 11 | consensu comprobatam sequor. Duo sunt enim divinandi genera,
18 I, 12 | vatìcinationum (haec enim duo naturale putantur) praedictione
19 I, 34 | Iis igitur adsentior, qui duo genera divinationum esse
20 I | XXVII Quid? illa duo somnia, quae creberrume
21 I, 57 | clarum admodum somnium: cum duo quidam Arcades familiares
22 I, 97 | haruspicum paruit! nam et cum duo visi soles essent, et cum
23 I, 101 | dicuntur; cuius generis duo sint ex multis exempla,
24 I, 113 | dormientibus. Itaque ea duo genera a Dicaearcho probantur
25 II | XI Duo enim genera divinandi esse
26 II, 233 | 100 Restant duo divinandi genera, quae habere
27 II, 234 | generibus dubitares, ista duo, furoris et somnii, quae
28 II, 242 | non intellego cur haec duo sint quae relinquis. Qua
29 II, 253 | et quodam obtutu oculorum duo pro uno lucernae lumina.
De fato
Caput
30 18 | placet -- alteram, ut, cum duo individua per inanitatem
31 19 | Morietur Epicurus, cum duo et septuaginta annos vixerit,
De finibus
Liber, Par.
32 I, | quod, cum in rerum natura duo quaerenda sint, unum, quae
33 II, | primum divisit ineleganter; duo enim genera quae erant,
34 II, | contemnit, sic solent: 'Duo genera cupiditatum, naturales
35 II, | naturales et inanes, naturalium duo, necessariae et non necessariae.'
36 II, | appellavit, appellat; quae duo sunt, unum facit. hanc in
37 III, | quis sequi existimet, ut duo sint ultima bonorum. etenim,
38 IV, 14 | pervenire, transiliunt omnia et duo nobis opera pro uno relinquunt,
39 IV, 15 | capienda. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum,
40 IV, 21 | atque laudabile. Sed si duo honesta proposita sint,
41 V, 33 | De summo autem bono, quia duo genera librorum sunt, unum
42 V, 41 | plures sunt virtutes, sed duo prima genera, unum earum,
43 V, 49 | enim beataeque vitae, quae duo maxime expetenda sunt, serius
44 V, 51 | 68] Ita fit, ut duo genera propter se expetendorum
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
45 8 | L. Murena de Mithridate, duo fortissimi viri et summi
46 12 | Romani atque amicus; imminent duo reges toti Asiae non solum
47 16 | exercent atque exigunt, cum duo reges cum maximis copiis
48 35 | Graeciam navibus, Italiae duo maria maximis classibus
49 60 | adcommodasse: non dicam duo bella maxima, Punicum atque
50 62 | inusitatum quam ut, cum duo consules clarissimi fortissimique
De inventione
Liber, Caput
51 II, 68 | quoniam, ut ante dictum est, duo genera sunt, quorum alterum
52 II, 153 | IN NAVE REMANSERINT ". Duo quidam, cum iam in alto
De lege agraria
Oratio, Caput
53 II, 70 | hanc emptionem xviralem duo genera agrorum spectant,
54 II, 81 | coemerunt. Qua de causa nec duo Gracchi qui de plebis Romanae
55 II, 87 | claustra locorum teneret et duo maria maxime navigationi
De legibus
Liber, Caput
56 II, 69 | agere posse, quod ex eo duo sui conservatores exstitissent,
57 III, 140 | sunto.' ~'Regio imperio duo sunto, iique <a> praeeundo
58 III, 141 | creverit, idem iuris quod duo consules teneto, isque ave
59 III, 156 | fuit civitatis salus. 'At duo Gracchi fuerunt.' Et praeter
60 III, 162 | magnificentia villae Tusculanae, duo se habere vicinos, superiorem
De officiis
Liber, Caput
61 I, 10 | vitium in dividendo sit, duo praetermissa sunt. Nec enim
62 I, 18 | genere et naturali et honesto duo vitia vitanda sunt, unum,
63 I, 23 | Sed iniustitiae genera duo sunt, unum eorum, qui inferunt,
64 I, 34 | iura belli. Nam cum sint duo genera decertandi, unum
65 I, 48 | iam profuerunt? Nam cum duo genera liberalitatis sint,
66 I, 85 | publicae praefuturi sunt duo Platonis praecepta teneant:
67 I, 129 | 129] Quibus in rebus duo maxime sunt fugienda, ne
68 I, 130 | Cum autem pulchritudinis duo genera sint, quorum in altero
69 I, 133 | habeamus, in voce autem duo sequamur, ut clara sit,
70 II, 172 | Ratione autem utentium duo genera ponunt, deorum unum,
71 II, 192 | quamquam ea quoque de re duo sunt nostri libri, sed attingamus,
72 II, 211 | aut ulciscendi gratia, ut duo Luculli, aut patrocinii,
73 II, 216 | alii desiderent. Omnino duo sunt genera largorum, quorum
74 II, 234 | male, 'non esse in civitate duo milia hominum, qui rem haberent'.
75 II, 247 | Athenis nuper est mortuus, duo praeterita censet esse a
76 III, 267 | commoventur. Nec vero, cum duo Decii aut duo Scipiones
77 III, 267 | vero, cum duo Decii aut duo Scipiones fortes viri commemorantur,
78 III, 334 | et quidem sic, ut haec duo verbo inter se discrepare,
79 III, 341 | Quid? si una tabula sit, duo naufragi, eique sapientes,
De optimo genere oratorum
Pars, Caput
80 VI, 18 | 18] Huic labori nostro duo genera reprehensionum opponuntur.
De oratore
Liber, Caput
81 I, IX | gloria detraham; sed illa duo, Crasse, vereor ut tibi
82 I, XV | subtilitatem, in vitam atque mores, duo illa relinquamus atque largiamur
83 I, XXIII | disputationem, ad quam te duo excellentes ingeniis adulescentes
84 II, X | illis diceretur, ostendit: duo prima genera quaestionum
85 II, XIII | quasi rhetoris officina duo praestantes ingenio, Theopompus
86 II, XV | ut etiam Crassus ostendit duo genera ad dicendum dederunt:
87 II, XVII | deduxisti enim totum hominem in duo genera solum causarum, cetera
88 II, XXIV | dicam et alio dicam; quae duo plerique ingenio freti simul
89 II, XXVII | quaestionis et iudici; deinde illa duo diligentissime considero,
90 II, XXVII | desiderant; itaque cum haec duo nobis quaerenda sint in
91 II, XXXI | partiendis orationum modis duo genera causarum: unum appellant,
92 II, LIV | posse tradi. Etenim cum duo genera sint facetiarum,
93 II, LV | perpetua: cum enim Brutus duo lectores excitasset et alteri
94 II, LIX | ridiculorum genera venerimus. ~Duo sunt enim genera facetiarum,
95 II, LX | 243] Ergo haec duo genera sunt eius ridiculi,
96 II, LXXII | 294] Duo denique illa, quae facillima
97 II, LXXXVI| iuvenis stare ad ianuam duo quosdam, qui eum magno opere
98 III, VIII | 31] Ecce praesentes duo prope aequales Sulpicius
99 III, X | Atque eorum quidem, quae duo prima dixi, rationem non
100 III, XXI | quod aut Sex. Pompeius aut duo Balbi aut meus amicus, qui
101 III, XXIX | 116] Consecutionis autem duo prima quaestionum genera
102 III, XXIX | 117] Comparationis autem duo sunt modi: unus, cum idemne
103 III, XLIV | 174] Namque haec duo musici, qui erant quondam
104 III, XLIV | satietatem. Haec igitur duo, vocis dico moderationem
105 III, XLVII | quo impune progredi licet duo dumtaxat pedes aut paulo
106 III, L | 193] Duo enim aut tres fere sunt
107 III, LIII | impulsio, anteoccupatio; tum duo illa, quae maxime movent,
De partitione oratoria
Caput
108 6 | 6] C.F. Quomodo igitur duo genera ista dividis? C.P.
109 46 | videtur. Argumentandi autem duo sunt genera, quorum alterum
110 59 | necessaria. Huius tempora duo sunt, si aut memoriae diffidas
111 61 | quaestionis locum. C.P. Duo sunt, ut initio dixi, quaestionum
112 62 | dicamus, cuius genera sunt duo—cognitionis alterum; eius
113 63 | 63] Actionis autem duo sunt genera—unum ad persequendum
114 65 | de quo agitur quaeritur duo sunt genera, quorum in altero
115 90 | primum intellegamus, hominum duo esse genera, alterum indoctum
116 110 | infitiando reus, accusatori haec duo prima sunt—sed accusatorem
117 110 | genera versari—sed haec duo sunt ei prima, causa et
De provinciis consularibus
Caput
118 2 | fuit, Gabinium et Pisonem, duo rei publicae portenda ac
De re publica
Liber
119 I | terrore Karthaginis, non duo Scipiones oriens incendium
120 I | neque leves sunt qui se duo soles vidisse dicant, ut
121 I | quidnam sentirem de hoc quod duo soles visos esse constaret.' (
122 I | natus, quaerit quo modo duo soles visi sint, non quaerit
123 I | quaerit cur in una re publica duo senatus et duo paene iam
124 I | re publica duo senatus et duo paene iam populi sint? nam
125 II | regnavisset annos, et haec egregia duo firmamenta rei publicae
126 II | inventis ad pristinum numerum duo augures addidit, et sacris
127 II | matre familias Tarquiniensi duo filios procreavisset, omnibus
128 III | 27) (PHIL) 'Quaero: si duo sint, quorum alter optimus
129 VI | maximum solis ardore torreri. Duo sunt habitabiles, quorum
Cato Maior de senectute
Caput
130 2 | vixit Ennius) ita ferebat duo, quae maxima putantur onera,
131 3 | P. Scipiones et avi tui duo, L. Aemilius et P. Africanus,
In Catilinam
Oratio, Caput
132 I, 9 | ego viverem. Reperti sunt duo equites Romani, qui te ista
In Vatinium
Caput
133 10 | 10] duo sunt tempora quibus nostrorum
134 25 | quem civem, quem virum! qui duo nefarios patriae proditores,
Laelius de amicitia
Caput
135 64 | incerta cernitur, ~tamen haec duo levitatis et infirmitatis
136 65 | sapientem licet dicere, haec duo tenere in amicitia: primum
Orator
Caput
137 44 | 44] Ac duo breviter prima; sunt enim
138 78 | videndum de reliquis, cum haec duo ei liberiora fuerint, circuitus
139 87 | nimium quantum valent; quorum duo genera sunt, unum facetiarum,
140 128 | 128] Duo restant enim, quae bene
141 156 | video sepulcra duo duorum corporum; ~idemque ~
142 158 | praepositio praeter haec duo verba nullo alio in verbo
143 179 | quo, et is unusne sit an duo an plures quaque ratione
144 185 | 185] Omnino duo sunt quae condiant orationem,
145 197 | utemur. Nam qui audiunt haec duo animadvertunt et iucunda
146 212 | qui dichoreus vocatur, cum duo extremi chorei sunt, id
147 213 | patrem appello—haec quidem duo binis pedibus incisim; dein
148 223 | contra nos?" Prima sunt illa duo, quae kommata Graeci vocant,
149 224 | membratim quae sequuntur duo: "Incurristi amens in columnas,
150 237 | aurium voluptatem, quae duo sunt ad iudicandum levissima,
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
151 I, 12 | Curi sequebatur? quid? duo propugnacula belli Punici,
Phaenomena Aratea
Pars
152 Draco | e trucibusque oculis duo fervida lumina flagrant,~~~~ ~~~~ ~~~~~~
153 Erichth | Haedorumque simul, quorum duo lumina cernunt~~~~ ~~~~ ~~~~~~
154 Aquar | E multis tamen his duo late lumina fulgent :~~~~ ~~~~
155 Hydra | atque pari spatio duo cernes esse duobus.~~~~ ~~~~ ~~~~~~
Philippicae
Oratio, Caput
156 II, 13 | veniamus ad vivos, qui duo de consularium numero reliqui
157 II, 24 | 24] Duo tamen tempora inciderunt,
158 II, 43 | cognoscite rei publicae vulnera. Duo milia iugerum campi Leontini
159 II, 101 | si te sanasset? rhetori duo; quid, si te disertum facere
160 II, 119 | adeptus sum quasque gessi. Duo modo haec opto, unum ut
161 III, 22 | populi Romani] campi Leontini duo milia iugerum immunia, ut
162 VI, 4 | quo vinulentia; semper eum duo dissimilia genera tenuerunt,
163 VIII, 14 | Fulvius consularis eiusque duo adulescentuli filii. Illi
164 VIII, 26 | ager et Leontinus, quae duo maiores nostri annonae perfugia
165 XI, 1 | ceperunt inesset immanitas. Nam duo haec capita nata sunt post
166 XII, 1 | consule erravi. Nam, cum duo consulares spem honestae
167 XII, 20 | oculi Saxam, Cafonem, non duo praetores, [non tribunum
168 XII, 20 | non tribunum pl.,] non duo designatos tribunos, non
169 XIII, 16 | confecit invictum exercitum; duo fortissimi consules adsunt
170 XIII, 26 | monimentorum memoria evulsus, duo praetores sine causa diffisi
171 XIII, 26 | Antonius, tribuni primum duo designati, Tullus Hostilius,
172 XIII, 39 | designatum, bellum contra te duo consules gerunt cumque iis
173 XIII, 47 | Hirtius, qui quasi cornua duo tenuerunt Caesaris tum,
174 XIII, 47 | credo, iure legati quam duo consules, contra quos arma
175 XIV, 12 | Gallorum aut Threcum mille aut duo milia occidisset, illum
176 XIV, 31 | plura in mentem venirent! Duo certe non praeteribo, quae
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
177 13 | desertores salutis meae, cum duo consules empti pactione
Post reditum in senatu
Caput
178 9 | unum consulem improbum, duo vero numquam post Romam
179 10 | 10] Sed fuerunt duo consules, quorum mentes
180 10 | consobrinum reposcebat; qui me duo sceleratissimi post hominum
Pro Balbo
Caput
181 | imperio immineret, et cum duo fulmina nostri imperi subito
Pro Caecina
Caput
182 27 | testimonio creditum putaretur. Duo praeterea testes nihil de
183 86 | Cum de vi interdicitur, duo genera causarum esse intellegebant
184 87 | loco me deiecerit. Ad haec duo genera rerum unum verbum
185 92 | Ad duas dissimilis res duo diiuncta interdicta sunt.
Pro Caelio
Caput
186 30 | non recuso. Sunt autem duo crimina, auri et veneni;
187 51 | reliquus cursus ostenditur. Duo sunt enim crimina una in
Pro Cluentio
Caput
188 2 | praesertim ab isdem iudicibus qui duo praeiudicia fecissent, necesse
189 1 | commemorata sunt ab accusatore duo iudicia, P. Popili et Ti.
190 4 | Gellius et Cn. Lentulus, duo censores, clarissimi viri
Pro Ligario
Pars, Caput
191 II | etiam honestam. Ergo haec duo tempora carent crimine,
Pro Murena
Caput
192 51 | atque induit. Tum enim dixit duo corpora esse rei publicae,
193 79 | Ianuariis in re publica duo consules. ~
Pro Plancio
Caput
194 2 | parens, et pro uno filio duo patres deprecamur. ~
Pro Quinctio
Caput
195 XVI | Si me hercule haec tecum duo verba fecisses: "Quid ago?"
196 XXIV | XXIV. Ego haec duo quaero, primum qua ratione
Pro Rabirio Postumo
Caput
197 | causa non esset. qui vero duo lauta et copiosa patrimonia
Pro Roscio Amerino
Caput
198 17 | iudices, iniuria metuebat. Nam duo isti sunt T. Roscii, quorum
199 64 | pertineret, id aetatis autem duo filii propter cubantes ne
200 64 | tempore cum ibidem essent duo adulescentes filii qui et
201 107 | partem Chrysogonus dederit? Duo Roscii. Num quisnam praeterea?
Pro Roscio Comoedo
Caput
202 8 | extemplo non habet. Sunt duo menses iam, dices. Tamen
Pro Sestio
Caput
203 25b | furiosum illum tribunum duo rei publicae turbines, qui
204 32 | decrevisset: cum subito edicunt duo consules ut ad suum vestitum
205 34 | aliqua vi sua, sed, cum duo consules a re publica provinciarum
206 38b | subsidiumque patriae, sed duo importuna prodigia, quos
207 40a | exercitum in Italia maximum, duo, qui privati tum essent,
208 71 | ominibus atque exsecrationibus duo vulturii paludati. quibus
209 87 | excitati, erecta Italia. duo soli erant empti ad impediendum;
210 93 | veramque quaerat? cum sciat duo illa rei publicae paene
211 96b | 96b. duo genera semper in hac civitate
212 113 | tres minime, vehementer duo populares existimabantur.
213 113 | consistendi potestas non erat, duo a populo Romano praetores
214 114 | 114. populares illi duo quid egerunt? alter, qui
Pro Sulla
Caput
215 22 | me, quoniam, ut tu ais, duo iam peregrini reges Romae
Timaeus
Caput
216 <LIV2 | ignemque iungebat. Omnia autem duo ad cohaerendum tertium aliquid
217 <LIV2 | nominaremus. Dedit autem divinis duo genera motus, unum quod
Topica
Caput
218 26 | sit. Definitionum autem duo genera prima: unum earum
219 58 | latius. ~Causarum enim genera duo sunt; unum, quod vi sua
220 79 | aptiores locos. Quaestionum duo genera sunt: alterum infinitum,
221 81 | autem 'quacumque de re' sunt duo genera: unum cognitionis
222 84 | turpi. Comparationum autem duo: unum de eodem et alio,
223 86 | Actionis reliquae sunt, quarum duo genera: unum ad officium,
Tusculanae
Liber, Caput
224 Tusc, XVIII | nihil enim habent haec duo genera proni et supera semper
225 Tusc, XLVI | Curium Fabricium Calatinum, duo Scipiones duo Africanos,
226 Tusc, XLVI | Calatinum, duo Scipiones duo Africanos, Maximum Marcellum
227 Tusc, XLVI | Olympionices nobilis, uno die duo suos filios victores Olympiae
228 Tusc, 0 | alienus a sensibus. Haec duo Graeci illi, quorum copiosior
229 Tusc, 0 | fortitudo, cuius munera duo sunt maxima, mortis dolorisque
230 Tusc, 0 | quo modo dicatur. Quasi duo simus, ut alter imperet,
231 Tusc, XI | obtemperans, ~[25]—ergo haec duo genera, voluptas gestiens
232 Tusc, XI | bonorum opinione turbantur, ut duo reliqua, metus et aegritudo,
233 Tusc, XIII | deformitas. ~[29] Itaque illa duo, morbus et aegrotatio, ex
234 Tusc, XXXI | grandiloqui contra haec duo, quae maxime angunt, melius
|