Academica
Liber, Caput
1 I, 10 | perturbationem animi illi ex homine non tollerent naturaque
2 II | videtur ~* * * ~nihil ab homine percipi posse, nihilque
3 III | habuisse cum M. Varrone homine omnium facile acutissimo
Brutus
Caput
4 50 | quid de Epaminonda docto homine suspicari lubet. Lacedaemonium
5 55 | interrege Appio Caeco diserto homine comitia contra leges habente,
6 99 | alii a C. Persio litterato homine scriptam esse aiebant, illo
Commentariolum petitionis
Caput
7 II | Romae iudicio aequo cum homine Graeco certare non posse,
8 XI | deest ea quae bono ac suavi homine digna est, sed opus est
De divinatione
Liber, Par.
9 I, 48 | videret, amitteret; idque ab homine acuto non esso neglectum;
10 II, 193 | portentosa aut ex pecude aut ex homine nata dicuntur? Quorum omnium,
De fato
Caput
11 17 | convertere in falsum; de homine enim dicitur, cui necesse
De finibus
Liber, Par.
12 I, | autem quondam a L. Torquato, homine omni doctrina erudito, defensa
13 I, | modi esse iudico, ut nihil homine videatur indignius. ad maiora
14 I, | etenim quoniam detractis de homine sensibus reliqui nihil est,
15 III, | ut oporteat hominem ab homine ob id ipsum, quod homo sit,
16 IV, 13 | summum bonum non in toto homine, sed in parte hominis poneret? ~
17 IV, 14 | fatemur, altissimum locum in homine et maxime excellentem tenet,
18 IV, 14 | et valere; sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum,
19 IV, 14 | habeat herbam, idem facit in homine, cum eum ad rationis habitum
20 IV, 21 | in omni animante, sed in homine rationem etiam. Ex ea quae
21 V, 40 | plane se ipse et hominem ex homine exuena naturam odisse videatur.
22 V, 41 | gignuntur, qua nihil est, in homine divinius. Etenim omnium
23 V, 42 | motus quosdam videmus. in homine autem summa omnis animi
24 V, 44 | quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum
25 V, 47 | Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam,
26 V, 48 | naturae, maxime scilicet in homine sed in omni animali, ut
27 V, 49 | indigerent; quod autem in homine praestantissimum atque optimum
28 V, 55 | nihil curo!'; non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura
De haruspicum responso
Caput
29 44 | emissus esset, populari homine populus Romanus, res publica
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
30 28 | felicitatem. Quis igitur hoc homine scientior umquam aut fuit
31 43 | res gestae pares? de quo homine vos,—id quod maxime facit
32 62 | quam haec, quae in hoc uno homine videmus. ~
33 63 | vestrum ab illis de eodem homine iudicium populique Romani
34 63 | iure populus Romanus in hoc homine suam auctoritatem vel contra
35 69 | quantam iterum nunc in eodem homine praeficiendo videmus, quid
De inventione
Liber, Caput
36 I, 8 | Nunc vero ea vis est in homine, ut ei multo rhetoricam
37 I, 24 | offensionem, aut pro eo homine, in quo offenditur, alium
38 I, 24 | aut pro re hominem aut pro homine rem, ut ab eo, quod odit,
39 I, 92 | commoretur: indignum esse ab homine ignavissimo virum fortissimum
40 I, 92 | loco,in quo dicitur, aut eo homine, qui dicit, aut eo tempore,
41 II, 107 | inutile demonstrandum tali de homine supplicium sumere. ~
42 II, 110 | recedere. Quicquid enim de homine probando aut inprobando
43 II, 110 | deliberativum est; sed, quia de homine statuitur, iudiciale est
De legibus
Liber, Caput
44 I, 4 | recenti memoria et in Arpinati homine uers<atur>, ueritas a te
45 I, 22 | est autem, non dicam in homine, sed in omni caelo atque
46 I, 23 | melius, eaque <est> et in homine et in deo, prima homini
47 I, 25 | Iam uero uirtus eadem in homine ac deo est, neque alio ullo
48 I, 55 | possessionem Academiae ab hoc acuto homine non sinemus, nec Mamilia
49 I, 62 | tantaeque sint, quae inesse in homine perspiciantur ab iis qui
50 II, 74 | summa lex est, item quom in homine est perfecta in mente sapientis.
51 III, 146 | nominavi, et postea a magno homine et in primis erudito Panaetio.
52 III, 167 | ea est Gabinia, lata ab homine ignoto et sordido. Secuta
53 III, 167 | populi iudiciis, a nobili homine lata L. Cassio, sed, pace
De officiis
Liber, Caput
54 I, 31 | videntur digna esse iusto homine, eoque quem virum bonum
55 I, 41 | leonis videtur; utrumque homine alienissimum, sed fraus
56 I, 46 | fortis animus et magnus in homine non perfecto nec sapiente
57 I, 104 | remisso animo, [severissimo] homine dignus, alter ne libero
58 I, 151 | uberius, nihil dulcius, nihil homine libero dignius. De qua quoniam
59 II, 163 | restitissem, nec rursum indignis homine docto voluptatibus. ~
60 II, 166 | quid homini melius, quid homine dignius? Hanc igitur qui
61 II, 177 | est, quae non homini ab homine nascatur. Est Dicaearchi
62 III, 277 | disseras, qui omnino hominem ex homine tollat? Sin fugiendum id
63 III, 281 | facillima. Nam si quid ab homine ad nullam partem utili utilitatis
64 III, 282 | decernet profecto, ut ab homine inerti atque inutili ad
65 III, 311 | quidem sane luculente, ut ab homine perito definiendi. Ergo
66 III, 333 | enim interest, utrum ex homine se convertat quis in beluam
67 III, 370 | honestate voluptatem tamquam cum homine pecudem copulavissent. Non
De optimo genere oratorum
Pars, Caput
68 I, 2 | optimum sit quaeritur, in homine dicitur quod est. Itaque
De oratore
Liber, Caput
69 I, VII | sermonis eaque esset in homine iucunditas et tantus in
70 I, XV | cum Sex. Pompeio, erudito homine in philosophia, communicarit;
71 I, XXIII | cantilenam requirunt, sed ex homine omnium sapientissimo atque
72 I, XXV | dicam, quae certe cum ipso homine nascuntur, linguae solutio,
73 I, XXXI | Iam principio, id quod est homine ingenuo liberaliterque educato
74 I, XXXV | Sulpicium impedit pudor ab homine omnium gravissimo, qui genus
75 I, LI | Crasse, quaerimus: acuto homine nobis opus est et natura
76 I, LVI | earum causa fuit, quae ab homine eloquenti iuris imperito
77 II, I | quamquam saepe ex humanissimo homine patruo nostro acceperamus,
78 II, XI | qui nesciat, quae sint in homine laudanda? Positis enim eis
79 II, XXXI | necessario a tempore atque homine ad communis rerum et generum
80 II, XXXVI | inveniretur; a quo quidem homine iam dudum, Antoni, non aberrat
81 II, L | dabant, tenuisti, te pro homine pernecessario, quaestore
82 II, LIV | re facilius puto esse ab homine non inurbano, quam de ipsis
83 II, LXXIV | 300] Videsne quae vis in homine acerrimi ingeni, quam potens
84 II, LXXXIV | est igitur alia esse in homine optanda, alia laudanda:
85 II, LXXXIX | enim dicere de tam suavi homine fastidiosius, ad hoc genus
86 III, XXIX | num interire virtus in homine aut num in vitium possit
87 III, XXXV | omnium rerum, quae essent homine erudito dignae atque eo,
88 III, LX | Licinio cliente tuo, litterato homine, quem servum sibi ille habuit
De provinciis consularibus
Caput
89 21 | quo die censor est factus, homine inimicissimo, in Campo statim
90 38 | viro, sed etiam mediocri in homine ne id accidat providendum.
De re publica
Liber
91 I | animo, nihil ita animato homine miserius ducerem.' (Scipio) '
92 II | potuit oratio; tantus erat in homine usus rei publicae, quam
Cato Maior de senectute
Caput
93 3 | auguri! Multae etiam, ut in homine Romano, litterae. Omnia
94 1 | Praeclarum responsum et docto homine dignum. ~
In Catilinam
Oratio, Caput
95 I, 11 | Non est saepius in uno homine summa salus periclitanda
96 II, 8 | quae tanta umquam in ullo homine] iuventutis inlecebra fuit,
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
97 IV | servitio concitata. Ab eodem homine in stupris inauditis nefariisque
In Vatinium
Caput
98 10 | Sestio, sed ut tecum, cum homine uno non solum impudentissimo (
99 10 | infimo, conferam, de te ipso, homine et adrogantissimo et mihi
100 38 | permoleste tulisse, quod in homine summam fidem probitatemque
Laelius de amicitia
Caput
101 27 | sensus appareat. Quod in homine multo est evidentius, primum
102 67 | anteponere solemus. Indigna homine dubitatio! Non enim debent
103 81 | humani, quanto id magis in homine fit natura! qui et se ipse
Orator
Caput
104 112 | quidem de genere, non de homine quaerimus: rei potius, id
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
105 VI, 42 | divitem aut hoc verbum in quo homine ponimus? Opinor in eo, quoi
Philippicae
Oratio, Caput
106 II, 7 | publica graviter querens de homine nihil dixi. Itaque hodie
107 II, 81 | imperite; nec enim est ab homine numquam sobrio postulanda
108 II, 105 | nemo. Iure id quidem; in homine enim turpissimo obsolefiebant
109 III, 1 | vitam fortunasque nostras ab homine profligato ac perdito non
110 IV, 12 | Quirites, cum scelerato homine ac nefario, sed cum immani
111 VI, 7 | Nec vero de illo sicut de homine aliquo debemus, sed ut de
112 VII, 14 | est et senatore et Romano homine) moriamur.~
113 VIII, 13 | 13] Quin etiam de illo homine queri solebas; quid te facturum
114 VIII, 16 | tota res publica!' Uno in homine, Q. Fufi, fateor te vidisse
115 X, 6 | loquere cum sapientissimo homine genero tuo saepius quam
116 XI, 15 | iudicare debetis me non cum homine solere, sed cum causa dissidere.
117 XI, 20 | Caesar (cum peritissimo homine mihi res est), quando imperium
118 XI, 26 | 26] Expedito nobis homine et parato, patres conscripti,
119 XII, 25 | minus dolendum, quod ab homine impuro nefarioque non caverit.
120 XIII, 2 | igitur hoc cive, nihil hoc homine taetrius, si aut civis aut
121 XIII, 15 | auctoritas, quanta debet in homine nobilissimo, tamen senatus
122 XIII, 33 | senatus! De Theopompo, summo homine, negleximus; qui ubi terrarum
123 XIII, 43 | civi, sicut ille est, sed homine sano? Id agis, ut Lepidum
Post reditum in senatu
Caput
124 9 | audieram ex sapientissimo homine atque optimo civi et viro,
125 14 | 14] Cum hoc homine an cum stipite in foro constitisses,
126 37 | P. Popilio, nobilissimo homine, adulescentes filii, non
Pro Archia
Caput
127 3 | poeta atque eruditissimo homine dicentem, hoc concursu hominum
128 13 | Grati, cur tanto opere hoc homine delectemur. Quia suppeditat
Pro Balbo
Caput
129 | enim in L. Crasso potuit, homine nato ad dicendi singularem
130 | Publicio Menandro, libertino homine, quem apud maiores legati
131 | Crassum emisse de libertino homine, Soterico Marcio, ad Metellum
Pro Caecina
Caput
132 23 | loco ut ne cum tam improbo homine, tertio ut cum tam stulto
133 25 | Quid loquar amplius de hoc homine? In quem ego hoc dicere,
134 72 | aliquo non tam verecundo homine quam gratioso: 'iudica hoc
135 104 | quid in contraria parte in homine offendendum est, habetis
Pro Caelio
Caput
136 13 | Illa vero, iudices, in illo homine mirabilia fuerunt, comprehendere
137 14 | sicuti non numquam in eodem homine me quoque erroris mei paenitet,
138 34 | tibi cum Caelio, quid cum homine adulescentulo, quid cum
139 45 | disputo, non facile in eodem homine esse posse. Fieri enim non
Pro Cluentio
Caput
140 1 | quaque de re a P. Cannutio, homine eloquentissimo, graviter
141 2 | medico non ignobili, spectato homine, Cleophanto, cuius servum
142 4 | adduxit; qui quamquam de homine sicut necesse erat existimabant,
143 3 | Tum ab Staieno, sicut ab homine ad excogitandum acutissimo,
144 1 | reliquissent; cum enim in homine nulla culpa inveniretur,
145 1 | erratum; neque enim hoc homine sanctior neque probior neque
146 | defenderet, accusante M. Bruto, homine in dicendo vehemente et
147 3 | praeterea quicquam esse aut in homine ullo aut in ordine hoc uno
148 4 | 153. Quis enim de homine audeat paulo maioribus opibus
149 3 | adlatas esse dicat. Quo de homine nihil etiam nunc dicere
Pro Deiotaro
Caput
150 16 | vos et a viro optimo et ab homine minime stulto cogitatum
Pro Flacco
Caput
151 4 | iudices, ut, etiam si in homine ipso de quo agitur neglegenda
152 25 | dicerem. Nihil enim illo homine levius, nihil egentius,
Pro Fonteio
Caput
153 39 | Fonteio arbitramini? de quo homine, iudices--iam enim mihi
154 39 | debere dicere--de quo vos homine ne ab inimicis quidem ullum
Pro Ligario
Pars, Caput
155 IX | fuit igitur umquam in ullo homine tanta constantia? constantiam
156 XII | 37] Fac igitur quod de homine nobilissimo et clarissimo
Pro Milone
Caput
157 2 | qui hoc ignoret, cum de homine occiso quaeratur, aut negari
158 2 | quantum odium illius, et in homine iniusto quam etiam iustum
159 3 | atque vestra, dominante homine furioso quod ius perpetuae
Pro Murena
Caput
160 16 | minus in Q. Pompeio, novo homine et fortissimo viro, virtutis
161 16 | virtutis esse visum est quam in homine nobilissimo, M. Aemilio.
162 48 | tacente me maxima, de qua ab homine ingeniosissimo et copiosissimo, <
Pro Plancio
Caput
163 2 | scitum esse videatur et homine ingenuo dignum atque docto,
Pro Quinctio
Caput
164 XV | pereat pronuntient, de quo homine praeconis vox praedicat
165 XXVIII | defensum esse contendi non ab homine alieno neque ab aliquo calumniatore
Pro Rabirio
Caput
166 16 | indigna cive Romano atque homine libero est. An vero servos
Pro Roscio Amerino
Caput
167 74 | agrestem fuisse, numquam cum homine quoquam conlocutum esse,
168 96 | sceleris neque praemi cum homine ullo coieras, ad te minime
169 119 | putaret. Postulabant autem pro homine miserrimo atque infelicissimo
Pro Roscio Comoedo
Caput
170 48 | equite <Romano>, ornatissimo homine, ut mea causa mentiatur,
Pro Scauro
Caput
171 13 | testibus commoti, de quo homine, de quo genere, de quo nomine
Pro Sestio
Caput
172 6 | Sestius natus est, iudices, homine, ut plerique meministis,
173 22a | iudices, -- tantum esse in homine sceleris, audaciae, crudelitatis,
174 29b | 29b. quid hoc homine facias, aut quo civem importunum
175 37 | tribuno plebis, vigilante homine, et in causa populari si
176 118 | servitute dispicientis, in eo homine cui tum petenti iam aedilitatem
Topica
Caput
177 78 | 78] In homine virtutis opinio valet plurimum.
Tusculanae
Liber, Caput
178 Tusc, X | animantis appellari, neque in homine inesse animum vel animam
179 Tusc, XXII | locus; ut, si iam possent in homine vivo cerni omnia quae nunc
180 Tusc, 0 | coli iustitia poterit ab homine propter vim doloris enuntiante
181 Tusc, 0 | nihil tam aspernandum, nihil homine indignius. ~
182 Tusc, 0 | esset aliud, nihil esset homine deformius; sed praesto est
183 Tusc, VIII | quod nequicquam est in tali homine, ex quo idem 'nihili' dicitur.—
184 Tusc, XVI | nullam esse, cum id, quod ab homine non potuerit praestari,
185 Tusc, XVI | esse sentires, quae essent homine dignissima. ~
186 Tusc, XVIII | aliae voluptates in toto homine gignuntur quolibet sensu.
187 Tusc, XXXVIII| cognitis, quoad possunt ab homine cognosci, bonorum et malorum
188 Tusc, XX | civitatem! Atqui de hoc homine a bonis auctoribus sic scriptum
189 Tusc, XXIII | monumentum ignorasset, nisi ab homine Arpinate didicisset. Sed
190 Tusc, XXIII | quae pars optuma est in homine, in ea situm esse necesse
191 Tusc, XXIII | optumum. Quid est autem in homine sagaci ac bona mente melius?
192 Tusc, XXXVIII| aspectus. Loquor enim de docto homine et erudito, cui vivere est
|