Academica
Liber, Caput
1 I, 4 | quod haec esset una hommis sapientia, non arbitrari sese scire
Brutus
Caput
2 256 | constituta est imperatorum sapientia salus civitatis aut belli
3 292 | eiusdem etiam faceti, cum de sapientia disceptetur, hanc sibi ipsum
De consulatu suo
Caput
4 2 | praestitit et longe vicit sapientia cunctos,~praecipue coluere
De divinatione
Liber, Par.
5 I | praestitit et longe vicit sapientia cunctos,~praecipue colucre
6 I, 45 | deputes aeque ac pecus,~is sapientia munitum pectus egregium
7 II, 146 | quae nulla nec arte nec sapientia provideri possunt: ut, si
8 II, 146 | nulla enim arte alia id nec sapientia scire potuisset. Talium
De finibus
Liber, Par.
9 I, | solum ea, sed fruenda etiam [sapientia] est; sive hoc difficile
10 I, | non arte laudatur, sic sapientia, quae ars vivendi putanda
11 I, | animi doloribus torqueantur, sapientia est adhibenda, quae et terroribus
12 I, | praebeat ad voluptatem. sapientia enim est una, quae maestitiam
13 I, | quas ad beate vivendum sapientia comparaverit, nihil esse
14 II, | quae potest appellari rite sapientia, deinde adiunctis virtutibus,
15 II, | illa effectrix beatae vitae sapientia neque expectat ultimum tempus
16 II, | sapientis. non enim in ipsa sapientia positum est beatum esse,
17 II, | sed in iis rebus, quas sapientia comparat ad voluptatem.
18 III, | virtutis continent. sola enim sapientia in se tota conversa est,
19 III, | ultimo sapientiae comparatur. sapientia enim et animi magnitudinem
20 III, | dicitur. quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo
21 III, | bonis esse ponendas, at, si sapientia bonum sit, non sequi ut
22 III, | sapientiam volunt esse. nam quia sapientia est conveniens actio, est <
23 III, | esse beate vivere. itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si
24 IV, 11 | natura profectae subito a sapientia relictae sint. ~
25 IV, 13 | accipere et absolvere, huic est sapientia similis; non enim ipsa genuit
26 IV, 25 | 69] Quod enim sapientia, pedem ubi poneret, non
27 V, 33 | possit beatam praestare vitam sapientia. Haec mihi videtur delicatior,
De haruspicum responso
Caput
28 18 | quorum mihi tanta fuisse sapientia videtur ut satis superque
29 19 | religione atque hac una sapientia, quod deorum numine omnia
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
30 17 | quorum vobis pro vesta sapientia, Quirites, habenda est ratio
De inventione
Liber, Caput
31 I, 1 | civitatibus, eloquentiam vero sine sapientia nimium obesse plerumque,
32 I, 3 | videtur nec inops dicendi sapientia perficere potuisse, ut homines
33 I, 5 | omnium rerum praesto est sapientia; hinc ad ipsos, qui eam
34 I, 56 | a vestra religione et a sapientia remotissimum est, istius
35 I, 66 | causa ponamus: "Si summopere sapientia petenda est, summo opere
36 I, 66 | vitanda est; summo autem opere sapientia petenda est; summo igitur
37 I, 68 | interpretari. Ea enim virtute et sapientia maiores nostri fuerunt,
38 I, 91 | quiddam dicit, hoc pacto: "Sapientia est pecuniae quaerendae
39 II, 66 | observantiam, per quam aetate aut sapientia aut honore aut aliqua dignitate
De lege agraria
Oratio, Caput
40 II, 7 | vehementer opus est vestra sapientia. Versatur enim magnus error
41 II, 10 | laudare, quorum consiliis, sapientia, legibus multas esse video
42 II, 97 | homo privatus, nisi magna sapientia praeditus, vix cancellis
De legibus
Liber, Caput
43 I, 22 | perfecta est, nominatur rite sapientia.
44 I, 58 | omnium bonarum rerum <sit> sapientia, a quoius amore Graeco uerbo
45 I, 59 | conceperit, quibus inlustratis sapientia duce bonum uirum et, ob
46 I, 62 | parens est educatrixque sapientia. ~
47 II, 71 | imperandi prohibendique sapientia. Ita principem legem illam
48 II, 125 | accommodari, maiorumque sapientia admodum delector. Sed requiro
De officiis
Liber, Caput
49 I, 63 | iustitia calliditas potius quam sapientia est appellanda, verum etiam
50 I, 153 | Princepsque omnium virtutum illa sapientia, quam sophian Graeci vocant--
51 I, 153 | fugiendarumque scientia; illa autem sapientia, quam principem dixi, rerum
52 II, 166 | est, per deos, optabilius sapientia, quid praestantius, quid
53 II, 166 | praeter studium sapientiae. Sapientia autem est, ut a veteribus
54 II, 169 | fugere temeritatem, quae a sapientia dissidet plurimum? Contra
55 II, 178 | parata, virorum praestantium sapientia et virtute excitantur. ~
56 II, 244 | eaque est summa ratio et sapientia boni civis, commoda civium
57 III, 264 | In iis autem, in quibus sapientia perfecta non est, ipsum
De oratore
Liber, Caput
58 I, II | 8] Iam vero consilio ac sapientia qui regere ac gubernare
59 I, VIII | oratoris moderatione et sapientia non solum ipsius dignitatem,
60 I, IX | videtur, non consilio et sapientia singulari? Quid? In Numa
61 I, XXXVI | tenerem, digna essent ista sapientia ac tuis auribus." "Ain tu?"
62 I, XLIV | nostrum, vel quia tanta sapientia fuisse in iure constituendo
63 I, XLIX | ipsius, qui de sua vi ac sapientia unus omnia paene profitetur,
64 II, I | sed ne sine omni quidem sapientia florere umquam et praestare
65 II, XXXIII| me tamen ista oscitans sapientia, simul atque ad eam confugero,
66 II, LXXXIV| hominum fructuosae putantur. Sapientia et magnitudo animi, qua
67 III, XXIX | sitne in humano genere sapientia, quam autem vim quaeque
68 III, XXIX | ut si quaeratur, quid sit sapientia; consecutio autem tractatur,
69 III, XXXIII| Scipionis prudentissimi hominis sapientia, qui omnes pontifices maximi
De partitione oratoria
Caput
70 76 | quaeque gravissimo nomine sapientia appellatur, haec scientia
71 79 | eloquentia nisi copiose loquens sapientia, quae ex eodem hausta genere
72 88 | eorumque hominum qui aut sapientia aut opibus excellunt ad
De re publica
Liber
73 I | expertes sint, longe duco sapientia ipsa esse anteponendos.
74 I | omnia humana et inferiora sapientia ducentem nihil umquam nisi
75 II | tum etiam reliquorum regum sapientia definitus, ex omni parte
76 II | potestate et iustitia uniusque sapientia regatur salus et aequabilitas
77 III | divino solio non longe a sapientia conlocare. (13) nec vero
78 III | PHIL) 'omni mementote. sapientia iubet augere opes, amplificare
79 III | iuris in utroque, de populi sapientia dicendum puto, et <ut> iam
80 III | terrae tenetur, iustitia an sapientia est e minimo omnium <maximus
81 III | regi optimates; si enim sapientia est quae gubernet rem publicam,
Cato Maior de senectute
Caput
82 4 | voluptatem aspernari ratione et sapientia non possemus, magnam habendam
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
83 XXVI | abundantior consilio, ingenio, sapientia quam Crassus, ea contemnis
Laelius de amicitia
Caput
84 20 | quidem haud scio an excepta sapientia nihil melius homini sit
85 30 | quisque maxime virtute et sapientia sic munitus est, ut nullo
86 38 | velimus, perfecta quidem sapientia si simus, nihil habeat res
87 100 | sapientium (de hac dico sapientia, quae videtur in hominem
Orator
Caput
88 70 | reliquarum rerum fundamentum sapientia. Vt enim in vita sic in
89 123 | deceat viderit. Haec enim sapientia maxime adhibenda eloquenti
Philippicae
Oratio, Caput
90 V, 39 | exitum omnes timeremus, sapientia et clementia id potius extingui
91 V, 40 | maximumque humanitate et sapientia sua M. Lepidus ad pacem
92 VIII, 28 | Et tamen nescio quo pacto sapientia quadam, credo, quod ego
93 IX, 1 | Sulpicius aetate illis anteiret, sapientia omnis, subito ereptus e
94 IX, 8 | non illius auctoritate et sapientia effici posset, vehementius
95 XI, 23 | quaeso, pro tua singulari sapientia reprime famam atque effice,
96 XIII, 6 | fortitudo solum, verum etiam sapientia postulatur (quamquam vix
97 XIII, 6 | vocat ad periculum; quid sapientia? Cautioribus utitur consiliis,
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
98 16 | fuerunt, erunt, virtute, sapientia, gloria princeps. qui mihi
Pro Balbo
Caput
99 | peto, iudices, ne de vestra sapientia atque de vestra humanitate
Pro Caelio
Caput
100 22 | eorum cupiditatem, iudices, sapientia vestra, ut eodem tempore
101 44 | audeo quaedam fretus vestra sapientia libere confiteri) nulla
102 75 | occultabo fretus humanitate ac sapientia vestra) fama adulescentis
103 76 | vellem. Sed ego non loquor de sapientia, quae non cadit in hanc
Pro Cluentio
Caput
104 1 | iudices, diligenter pro vestra sapientia et humanitate cogitare,
105 1 | magistratibus sine vestra sapientia ac sine iudiciorum remediis
106 2 | primum illorum aequitate et sapientia consulum, ut id, quod senatus
Pro Deiotaro
Caput
107 4 | enim iniquum est, sed tua sapientia fit aequissimum: nam dicere
Pro Flacco
Caput
108 48 | clarissimum virum, praestantissima sapientia, singulari ingenio'? Mihi
Pro Marcello
Caput
109 3 | Numquam enim temeritas cum sapientia commiscetur, neque ad consilium
110 4 | liberalitate, totiens de singulari sapientia tua cogitabis: quae non
Pro Milone
Caput
111 3 | quod maximum est) maiorum sapientia, qui sacra, qui caerimonias,
Pro Murena
Caput
112 30 | ipsa illa domina rerum, 'sapientia; vi geritur res, spernitur
113 36 | quis Q. Catulum humanitate, sapientia, integritate antecellentem
Pro Plancio
Caput
114 1 | non dilectu aliquo aut sapientia ducitur ad iudicandum, sed
Pro Rabirio
Caput
115 26 | patrem huius, in quo summa sapientia, eximia virtus, singularis
Pro Rabirio Postumo
Caput
116 12 | 12] Vbi est igitur sapientia iudicis? in hoc, ut non
Pro Scauro
Caput
117 33 | Claudium illa humanitate et sapientia praeditum per se ipsa movisset,
Topica
Caput
118 12 | commutantur, ut sapiens sapienter sapientia. Haec verborum coniugatio
119 47 | genere plurimum differunt, ut sapientia stultitia. Eodem autem genere
120 59 | quae adiuvari velint, ut: Sapientia efficit sapientis sola per
Tusculanae
Liber, Caput
121 Tusc, 0 | profluens consistere,~Si qui sapientia magis vestra mors devitari
122 Tusc, 0 | loquor, nondum de ratione et sapientia. Aniculae saepe inediam
123 Tusc, 0 | In quo vero erit perfecta sapientia (quem adhuc nos quidem vidimus
124 Tusc, 0 | facile tulerant ratione aut sapientia tulerant, sed studio potius
125 Tusc, IV | existimo.~ -Ne ista gloriosa sapientia non magno aestimanda est,
126 Tusc, V | in morbo est. Ita fit ut sapientia sanitas sit animi, insipientia
127 Tusc, XIV | illa praestans et divina sapientia, et perceptas penitus et
128 Tusc, XXIII | etiam sub palliolo sordido sapientia.' ~Cum enim paupertatis
129 Tusc, XXVII | potuit repellere, ratio ac sapientia vera non poterit? ~
130 Tusc, XXIX | Nec vero tanta praeditus sapientia~Quisquam est, qui aliorum
131 Tusc, XXXIII| parvum malum, ut id obruatur sapientia vixque appareat, qui nihil
132 Tusc, XXXIV | taetrum funestum, quod cum sapientia esse atque, ut ita dicam,
133 Tusc, I | in conspectu praestanti sapientia et nobilitate Pythagoras,
134 Tusc, I | propter vetustatem, eum, qui sapientia excelleret, Pythagorae auditorem
135 Tusc, XIII | ut eorum, qui non longe a sapientia absunt, adfectio est illa
136 Tusc, V | constantia gravitas fortitudo sapientia reliquaeque virtutes rapiantur
137 Tusc, IX | Vitam regit fortuna, non sapientia.'~Negant ab ullo philosopho
138 Tusc, XVIII | satis consecutam putat, sic sapientia semper eo contenta est quod
139 Tusc, XXV | ingenua delectatio et digna sapientia. Sed haec otii. Transeat
|