Academica
Liber, Caput
1 I, 2 | docuerat nec erat unde studiosi scire possent ea quantum potui (
2 I, 4 | refellat alios, nihil se scire dicat nisi id ipsum, eoque
3 I, 4 | quod illi quae nesciant scire se putent, ipse se nihil
4 I, 4 | se putent, ipse se nihil scire id unum sciat, ob eamque
5 I, 4 | sapientia, non arbitrari sese scire quod nesciat. quae cum diceret
6 I, 12 | sibi reliquisset, ut nihil scire se sciret; sic omnia latere
7 II | opinemur verum esse aut nos id scire arbitremur, agamus tamen. ...
Brutus
Caput
8 13 | in re consecutus sum. sed scire cupio, quae te Attici litterae
9 140 | enim tam praeclarum est scire Latine quam turpe nescire,
10 150 | inquit, tantum iuris civilis scire voluisse quantum satis esset
11 199 | difficili; si quidem magnum est scire quibus rebus efficiatur
12 240 | bore atque industria, quod scire possum: fuit enim mecum
Commentariolum petitionis
Caput
13 IX | senseris, ut te id audisse aut scire dissimules, si qui tibi
14 IX | esse nullo modo potest. Scire autem oportet quo quisque
15 XIV | sunt quae putavi non melius scire me quam te sed facilius
De divinatione
Liber, Par.
16 I, 35 | naturae; non enim me deus ista scire, sed his tantum modo uti
17 I | quo sagae anus, quia multa scire volunt, et sagaces dicti
18 I, 82 | nihil interesse hominum scire quid sit futurum, aut non
19 I, 82 | neque nostra nihil interest scire ea quae eventura sint (erimus
20 II, 146 | arte alia id nec sapientia scire potuisset. Talium ergo rerum,
21 II, 154 | opibus fortunisque florebat, scire sibi interfecto Publio filio
22 II, 196 | Calchantis fata queamus~scire ratosne habeant an vanos
23 II, 208 | genere tollendus. Quid enim scire Etrusci haruspices aut de
24 II, 234 | nihil interesse hominum scire quid sit futurum, aut non
25 II, 235 | neque nostra nihil interest scire ea quae futura sunt (erimus
26 II, 238 | constituta! "At nostra interest scire ea quae eventura sint."
27 II, 238 | nescire ea melius esse quam scire. Negant id esse alienum
28 II, 261 | qua nota internoscantur scire sane velim. Si nulla est,
De finibus
Liber, Par.
29 II, | bonorum. possumusne hic scire qualis sit, nisi contulerimus
30 II, | philosophus futurus sit, scire litteras. itaque ut maiores
31 II, | etiam quid in caelo fiat scire avemus, his initiis inducti
32 II, | quae nota sunt omnibus, scire necesse est utrumque vestrum.
33 II, | non modo quid sit voluptas scire—est enim iucundus motus
34 III, | communem? de quibus cupio scire quid sentias. ~Egone quaeris,
35 III, | aut quem fructum petentes scire cupimus illa, quae occulta
36 IV, 8 | philosophorum. Qua exposita scire cupio quae causa sit, cur
37 V, 34 | quem in portum se recipiant scire non possint. Cognitis autem
38 V, 46 | pulsi recurrant? ut aliquid scire se gaudeant? ut id aliis
39 V, 46 | praetervehebantur, sed quia multa se scire profitebantur, ut homines
40 V, 46 | cariorem. Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint,
De haruspicum responso
Caput
41 37 | cuius ne nomen quidem viros scire fas est, quam iste idcirco
42 38 | quae sequeretur id scelus scire posset? An tibi luminis
De inventione
Liber, Caput
43 I, 39 | quae nuper gesta sint, quae scire plerique possint; et item
44 II, 134 | nunc id agant, velle se scire, qui lator sit, qui sint
De legibus
Liber, Caput
45 II, 110 | quo plura et difficiliora scire videantur, sive, quod similius
46 II, 110 | docendi — nam non solum scire aliquid artis est, sed quaedam
De officiis
Liber, Caput
47 III, 308 | eos, quorum intersit id scire. Hoc autem celandi genus
48 III, 322 | omnis excluditur. Qui enim scire debuit de sanitate, de fuga,
49 III, 331 | nummus sic, ut nemo posset scire, quid haberet. Conscripserunt
De oratore
Liber, Caput
50 I, X | omnino quaesisse, nihil scire convincerent; et cum universi
51 I, XV | hic melius quam ipse illa scire videatur; sin de iure civili,
52 I, XVII | enim nos aut didicimus aut scire potuimus, qui ante ad agendum
53 I, XX | nec didicissent nec omnino scire curassent, is innumerabilis
54 I, XXII | tam impudens est qui se scire aut posse postulet?" "Iam
55 I, LI | ea de motibus animorum et scire et dicere quae non abhorrent
56 I, LVIII | sit bellum cavere malum, scire possumus.
57 II, XIV | qui Antonium Graece negant scire? Quot historicos nominavit!
58 III, LV | facere artis et naturae est, scire quid quandoque deceat prudentiae. ~
De partitione oratoria
Caput
59 117 | de quo agatur facillime scire possint. Sin quaestiones
60 123 | 123] C.F. Scire mihi iam videor quemadmodum
De re publica
Liber
61 I | nec didicerint nec umquam scire curaverint, iidem ad gubernacula
62 I | nostras non censes pertinere scire quid agatur et quid fiat
63 I | excellis ipse, deinde sine qua scire nemo potest quid sit suum
64 I | modo ne sit molestus, aut scire istarum rerum nihil, aut
65 I | modis rerum publicarum velim scire quod optimum iudices. nam
66 II | sed etiam quis et unde sit scire possimus. maritimus vero
Cato Maior de senectute
Caput
67 3 | eis quendam Atheniensis scire, quae recta essent, sed
68 2 | magnoque esse argumento homines scire pleraque ante quam nati
In Catilinam
Oratio, Caput
69 II, 5 | quod, quid cogitent, me scire sentiunt neque tamen permoventur. ~
70 III, 3 | ignoratis et expectatis, scire possitis. Principio ut Catilina
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
71 XXIII | quasi vero id aut, ego scire debuerim aut vestrum quisquam
72 XXX | poetam armis persequare, scire cupio quid tandem in isto
In Vatinium
Caput
73 30 | 30] atque etiam illud scire ex te cupio, quo consilio
Orator
Caput
74 142 | aut discere turpe est quod scire honestum est aut quod posse
75 157 | hercule quam me hercules. Non scire quidem barbarum iam videtur,
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
76 V, 40 | serviendum, omnes, qui aliquid scire videntur, tamquam domini
Philippicae
Oratio, Caput
77 XII, 3 | facta mentio? Negat Piso scire se, negat audisse quicquam,
Pro Archia
Caput
78 8 | qui se non opinari sed scire non audisse sed vidisse,
Pro Balbo
Caput
79 | licere, quam omnino non scire quid liceat! Etenim utrum <
80 | quod librarioli denique scire <se> profiteantur? [ETMLS:
Pro Caecina
Caput
81 45 | facta esset. Itane vero? scire esse armatos satis est ut
82 73 | cuius rei argueretur quidem scire potuit, is ipse numquam
83 101 | adimi posse. Hoc cum eos scire volui quibus Sulla voluit
Pro Caelio
Caput
84 68 | auctoritate fecisse dicatur. Sed scire cupio, quid habeat argumenti
Pro Cluentio
Caput
85 2 | postea dicam: nunc hoc scire vos volui, nullam huic aliam
86 3 | velle dixisset, ut Staienus scire posset quid cuique deberetur.
87 2 | quantae divinationis est scire innocentem fuisse reum,
88 2 | audire posset, dixit se scire illum verbis conceptis peierasse:
89 1 | manserunt neque se quicquam scire dixerunt.
Pro Deiotaro
Caput
90 22 | eadem scires, quae illos scire dicis? ~VIII. Reliqua pars
Pro Flacco
Caput
91 6 | alii postea facturi essent scire non poterat, quid fecissent
92 25 | neque benigne defenderit scire possitis.
93 36 | umquam mediocriter res istas scire curavit, quin tria Graecorum
94 6 | In quo quid reprehendas scire cupio. Quod falsum intenderit?
95 14 | indicavit? Mulieres negant se scire qui sit. Ipse igitur ille
Pro Fonteio
Caput
96 20 | missis et adlatis certe scire potuistis. Quas si antea
97 31 | sustulit atque omnia se 'scire' dixit. Verebatur enim videlicet
Pro Milone
Caput
98 1 | neque enim erat difficile scire—iter sollemne, legitimum,
99 2 | 46. Primum quaero qui id scire potuerit? quod vos idem
100 2 | familiarissimum suum, rogasset, scire potuit illo ipso die Lanuvi
101 2 | ex quibus id facillime scire posset [: omnes scilicet
102 1 | quam crebro accidat experti scire debemus—et amicissimi benevolentiam
Pro Plancio
Caput
103 1 | Tusculanos suis? alteri—scire enim hoc propter vicinitatem
Pro Quinctio
Caput
104 XVIII | causa iustissima est cur scire potuerint, nulla cur mentiantur,
105 XXVIII | sum planum facturum qui et scire deberent et causam cur mentirentur
Pro Rabirio
Caput
106 25 | audisses aut si per aetatem scire potuisses, numquam profecto
Pro Rabirio Postumo
Caput
107 41 | Verum autem, iudices, si scire voltis, nisi C. Caesaris
Pro Roscio Amerino
Caput
108 99 | erat quod Capitonem primum scire vellet? Nescio, nisi hoc
109 102 | dissimulare omnes cuperent se scire ad quem maleficium pertineret,
Pro Roscio Comoedo
Caput
110 30 | veniebat a Roscio, plus etiam scire quam sciebat videbatur.
111 40 | Saturi, quid pares respondere scire cupio; utrum omnino Fannium <
112 42 | si ex veritate, id quod scire potuit et debuit dixit.
Pro Sestio
Caput
113 72 | Ianuariae. vos haec melius scire potestis, equidem audita
Pro Sulla
Caput
114 13 | suscipiendum putavit de quo aliquid scire ipse atque existimare potuisset. ~
115 23 | imperioque missa est. Sed scire ex te pervelim quam ob rem
116 39 | arguatur. Etenim cum se negat scire Cassius, utrum sublevat
117 39 | omnibus scierit de Sulla se scire negarit, eandem vim esse
118 39 | coniurationem hunc esse se scire dixisset. Nam cuius scientiam
119 79 | timemus, nihil quemquam scire, nihil vidisse, nihil audisse
Timaeus
Caput
120 <LIV2 | est quam ut profiteri nos scire audeamus. Credendum nimirum
Tusculanae
Liber, Caput
121 Tusc, VI | meliore memoria es, velim scire, ecquid de te recordere.
122 Tusc, XLI | inmortales sciunt, hominem quidem scire arbitror neminem.'
123 Tusc, XLII | quod praeter deos negat scire quemquam, id scit ipse utrum
124 Tusc, 0 | malum negas esse, capior et scire cupio quo modo id quod ego
125 Tusc, 0 | alteri exitium parat,~Eum scire oportet sibi paratam pestem
126 Tusc, XI | opinatio est iudicatio se scire, quod nesciat. Aegrotationi
127 Tusc, XXXVIII| huius disputationis modus. Scire autem nos oportet cognitis,
128 Tusc, III | at illum: artem quidem se scire nullam, sed esse philosophum.
129 Tusc, XII | sum.—Ain tu? an aliter id scire non potes?—Nullo modo.—Tu
|