Parte, Cap., §, Capoverso
1 1, 1, 1, 9, p. 812 | sanctissima est vera Dei mater atque semper fuit virgo:
2 1, 1, 1, 18, p. 815| praesentes ojmnes plorabant; mater vero, filii fortitudinem
3 1, 1, 1, 18, p. 815| aquae petitit a matre. Fili, mater respondit, sustine aliquantisper,
4 1, 1, 1, 18, p. 815| amputaretur, quem iam mortuum mater in suo sinu recepit et magno
5 1, 1, 2, 21, p. 816| Filium, o inventrix gratiae, mater salutis: ut per te nos suscipiat
6 1, 1, 3, 30, p. 818| sanctissima est vera Dei mater fuitque semper virgo. Credo
7 1, 1, 4, 35, p. 819| dicentes: Deus meus, adiuva me; Mater Dei, adiuva me. Denique,
8 1, 1, 5, 49, p. 824| umbra horribili. Accurrit mater, fenestram aperuit, et viderunt
9 1, 2, 1, 12, p. 828| salutationes angelicas ut Dei mater te ab hoc vitio liberet;
10 1, 4, 1, 1, p. 837 | suscipiat. Quando pater aut mater in gravi sunt necessitate,
11 1, 4, 1, 1, p. 837 | manducantem eo ipso tempore quo mater fame perit!|~
12 1, 4, 1, 2, p. 838 | domum ./. pervenerunt, et mater factum audivit, dixit velle
13 1, 4, 1, 6, p. 839 | In Cappadociae provincia mater erat plures habens filios.
14 1, 4, 1, 6, p. 839 | primogenitum non impedivere. Mater tunc, pro contumelia illa
15 1, 4, 1, 6, p. 839 | maledictionis signa secum ferentes; mater, dolore illius flagelli
16 1, 4, 1, 8, p. 839 | obedire perrexit. Quadam nocte mater portam claudere fecit: quam
17 1, 4, 1, 9, p. 840 | displicent: ideoque si e. gr. mater iubet filio ut furetur aut
18 1, 4, 1, 11, p. 840| fieri? S. Aloysii Gonzagae mater, Castilionis marchionis
19 1, 4, 1, 11, p. 841| derelinquens, in fugam se coniecit. Mater, imperatoris litteris, s.
20 1, 4, 2, 13, p. 841| reginae Albae. Haec bona mater filio, dum puer erat, dicebat:
21 1, 4, 2, 13, p. 841| mortale. Quaedam alia bona mater (memini) omnem operam dabat
22 1, 4, 2, 13, p. 841| sanctam, dicens: Nolo esse mater filiorum damnatorum.~
23 1, 4, 2, 18, p. 843| tolerat peccata; ./. aut cum mater dicit filiae: Opus est conversari
24 1, 4, 2, 24, p. 844| dicens: In hunc modum me mea mater, quum parvulus eram, docuit.
25 1, 4, 3, 30, p. 846| Refert d. Augustinus quod mater sua s. Monica, licet vir
26 2, 5, 3, 28, p. 876| vivum 5. Tunc illa quae vera mater non erat tacuit et acquievit;
27 2, 5, 3, 28, p. 876| acquievit; sed quae vera mater erat dixit: Nequaquam; si
28 2, 5, 3, 28, p. 876| Salomon quae esset vera mater, eique tradidit puerum.
29 2, 5, 3, 29, p. 877| quo probatur quod divina Mater a culpa originali fuit immunis;
30 2, 7, 3, 1, p. 889 | siste; ego sum infelix tua mater, quae sancta habebar, sed
31 2, 7, 9, 1, p. 891 | neglexerat. Tunc dixit filia: Mater mea, quicquid habes, restituatur;
32 2, 7, 9, 1, p. 891 | bona, dummodo salva sis. Mater tamen respondit: Heu, maledicta
|