IV

Refert celeber doctor f. Ioannes Ragusino quod quaedam erat mulier spiritualis; frequentabat enim orationem ac sacramenta, adeo ut proprius eius episcopus sanctam illam crederet. Quadam die, proprium aspiciens famulum, pravae cogitationi praebuit assensum; sed, quia peccatum fuit tantum cogitationis, non teneri ad illud confitendum false credebat: nihilominus a conscientiae stimulis continue vexabatur, et praesrtim cum morti fuit proxima: sed ne tunc quidem prae rubore illud confessa fuit peccatum; et sic obiit. Episcopus, qui confessarius eius erat eamque sanctam habebat, eius cadaver per totam civitatem circumducere fecit, posteaque prae sua devotione illud in suo sacello sepelire iussit. Postero tamen mane, cum dictum sacellum ingressus fuerit episcopus, super sepulcro quoddam corpus magno igni super impositum vidit; et parte Dei adiuravit ut, quidnam esset, manifestaret. Respondit

quod erat illa sua poenitens, quodque propter illam pravam cogitationem fuerat ad infernum damnata; et ululans pudori suo, qui causa suae aeternae ruinae fuerat, maledicebat.