VI

Narrat p. Franciscus Rodriquez quod in Anglia, cum illic catholica religio vigebat, rex Augubertus filiam habebat magnae pulchritudinis, quae a pluribus petebatur principibus. Quam quum rex, an vellet nubere, interrogasset, respondit quod perpetuae castitatis votum emiserat. Pater dispensationem a Roma ei obtinuit, sed illa dispensationem noluit acceptare, dicens se nolle alium sponsum nisi Christum Iesum. Tantum a patre petiit ut solitariam vitam in aliqua domo ducere posset; et pater qui eam amabat, indulsit ei, et quod pro eiusdem famulatu erat conveniens, ipsi concessit. Ut in solitariam vitam se recepit, vitam sanctam agere incoepit orationum, ieiuniorum et poenitentiarum; sacramtna frequentabat, atque saepe infirmis xenodochii cuiusdam inserviebat. Sic vivens, dum adhuc puella esset, aegrotavit ac obiit. Quaedam matrona, quae educatrix eius fuerat, quadam nocte orans, magnum strepitum audivit, posteaque vidit quamdam animam speciem mulieris praeferentem in medio ignis et inter plura daemonia detentam, ex qua hoc audivit: «Scito quod ego sum infelix filia Auguberti.»- «Et quomodo, respondit educatrix, tu post tam sanctam vitam ad infernum damnata?» Dixi anima: «Ego iure merito sum propter culpam meam damnata.- Et quare?- Scire debes quod, quum essem puella, delectabar quod quidam puer (quem amabam) librum aliquem mihi legeret: semel iste puer postquam legerit, manum a me petiit,eamque fuit osculatus; incoepit tunc me daemon tentare, usque dum cum dicto puero in Deum peccavi. Ad exedram ad confessiones excipiendas accessi, peccata confiteri incoepi, sed confessarius meus illico mihi dixit: Quomodo? talia regina commisit? Tunc ego prae rubore dixi quod fuerat somnium; postea incoepi poenitentias agere atque eleemosynas, ut Deus peccatum illud, quin confiterer, remitteret. Iam iam moritura dixi confessario quod magna fueram peccatrix: mihi confessarius respondit quod tamquam tentationem huiusmodi cogitationem expellerem: animam illico afflavi, et nunc damnata sum ad infernum.» Quod ut dixit, evanuit; sed tanto cum strepitu ut totus mundus concidere videretur, non

sine magno foetore, qui pluribus diebus in illo cubili perduravit.