- Parte seconda.
- V. - RACCOLTA DI VARI ESEMPI APPARTENENTI A MARIA SANTISSIMA
Precedente - Successivo
Clicca qui per nascondere i link alle concordanze
- 693 -
21. *
Narra Cesario che un converso cisterciense non sapea
dir altro che l'Ave Maria, e la
recitava di continuo con gran divozione. Dopo la sua morte uscì dal luogo
dov'era seppellito un albero, nelle cui frondi stava scritto: Ave Maria, gratia plena (App. Crass., t.
2, tr. 6, pr. 1).
* Esempio 21. - CRASSET, La vera divozione, parte 2, tratt. 6, prima pratica. Venezia, 1762,
II, 592, 593. - THOMAS CANTIPRATANUS, Miraculorum
et exemplorum memorabilium sui temporis (altri titoli dell'opera: Apum Respublica, Bonum universale), lib.
2, cap. 29, n. 9. Duaci, 1605, p. 281, 282. - Chrysostomus HENRIQUEZ, Ord. Cist., Menologium Cisterciense notationibus illustratum, Antverpiae, 1630,
pag. 367-368, die 31 octobris: «In
Polonia, beatus Ladislaus Conversus, qui in simplicitate cordis diu in Ordine
Cisterciensi Deo servivit, ex cuius post obitum corde pulcherrima arbor foliis
Mariae nomine decoratis, videntibus et mirantibus cunctis, pullulavit.» Nota c), p. 368: «In catalogo Sanctorum
Poloniae, hoc de ipso legitur: «Ladislaus, Cisterciensis Conversus, seu Frater
laicus, Deiparam Virginem miro fervore coluit. Ex eius iam defuncti corde arbor
prodire visa est, in cuius foliis dulce Mariae nomen aperte apparebat.»
Historiam hanc latius prosequitur, licet suppresso nomine, CAESARIUS, parte 2 Homiliarum Dominicalium, hom. in
Dominicam 9 post Pentecosten, his verbis: «In Polonia laicus quidam in Ordine
nostro conversus est, nullam omnino sciens orationem. Est enim consuetudo gentis illius, ut cum intrant ecclesias,
caput pavimento allidant et pectus tundant, sicque recedant. Cumque
instruendus esset Conversus, neque Miserere
mei Deus, neque Orationem Dominicam discere posset, proposita est ei
Salutatio angelica, ad quod ita respondit: «Tam dulciter sonat, spero quia bene
discam.» Quid plura? Citius illam dicit;
quam sine cessatione diu noctuque, dummodo vigilaret, et cum delectatione
multa, ruminavit. Nuper mortuus est homo, et sepultus; et ecce arbor
pulcherrima, ramis et foliis decenter ornata, de illius tumulo egressa est.
Mirantibus cunctis quidnam hoc esset vel quid portenderet, ad consilium
plurimorum, etiam laicorum qui tunc aderant, qui scire desiderabat de quo loco
radices eiusdem arboris exirent, reiecta terra, viderunt omnes quod pincipalis
radix de corde hominis egrederetur. Nec ignorabant causam, qui eius noverant
vitam; nam in singulis foliis, distinctis litteris Ave Maria apparuit, etc.» Et inferius: «Haec nobis
narrata sunt a Domino Godefrido Abbate de Bergis, qui hoc anno in eadem
Provincia visitavit.»
Precedente - Successivo
Copertina | Indice: Generale - Opera | Parole: Alfabetica - Frequenza - Rovesciate - Lunghezza - Statistiche | Aiuto | Biblioteca IntraText
IntraText® (V89) © 1996-2006 EuloTech