[11] Ab Ostia oram Campaniae legens inbecillitate Augusti
nuntiata paulum substitit. Sed increbrescente rumore quasi ad occasionem
maioris spei commoraretur, tantum non aduersis tempestatibus Rhodum enauigauit,
amoenitate et salubritate insulae iam inde captus cum ad eam ab Armenia rediens
appulisset. Hic modicis contentus aedibus nec multo laxiore suburbano genus
uitae ciuile admodum instituit, sine lictore aut uiatore gymnasio interdum
obambulans mutuaque cum Graeculis officia usurpans prope ex aequo. Forte
quondam in disponendo die mane praedixerat, quidquid aegrorum in ciuitate esset
uisitare se uelle; id a proximis aliter exceptum iussique sunt omnes aegri in
publicam porticum deferri ac per ualitudinum genera disponi. Perculsus ergo
inopinata re diuque quid ageret incertus, tandem singulos circuit excusans
factum etiam tenuissimo cuique et ignoto. unum hoc modo neque praeterea
quicquam notatum est, in quo exeruisse ius tribuniciae potestatis uisus sit:
cum circa scholas et auditoria professorum assiduus esset, moto inter
antisophistas grauiore iurgio, non defuit qui eum interuenientem et quasi
studiosiorem partis alterius conuicio incesseret. Sensim itaque regressus domum
repente cum apparitoribus prodiit citatumque pro tribunali uoce praeconis
conuiciatorem rapi iussit in carcerem. Comperit deinde Iuliam uxorem ob
libidines atque adulteria damnatam repudiumque ei suo nomine ex auctoritate
Augusti remissum; et quamquam laetus nuntio, tamen officii duxit, quantum in se
esset, exorare filiae patrem frequentibus litteris et uel utcumque meritae,
quidquid umquam dono dedisset, concedere. transacto autem tribuniciae
potestatis tempore, confessus tandem, nihil aliud secessu deuitasse se quam
aemulationis cum C. Lucioque suspicionem, petit ut sibi securo iam ab hac
parte, conroboratis his et secundum locum facile tutantibus, permitteretur
reuisere necessitudines, quarum desiderio teneretur. Sed neque impetrauit
ultroque etiam admonitus est, dimitteret omnem curam suorum, quos tam cupide
reliquisset.
|