|
KL 43. Staranie o rozwój i odnowienie liturgii
słusznie uważa się za znak opatrznościowej
działalności Bożej dla naszych czasów, jakby za
przyjście Ducha Świętego w Jego Kościele. Nadaje ono
charakterystyczny rys życiu Kościoła oraz całej
współczesnej myśli i działalności religijnej.
Dla popierania więc i nadal w Kościele akcji duszpasterstwa
liturgicznego Sobór święty postanawia:
KL 44. Jest rzeczą pożądaną, aby
kompetentna kościelna władza terytorialna, o której mowa w
art. 22, §2, ustanowiła Komisję Liturgiczną, z którą
współpracowaliby znawcy liturgii, muzyki i sztuki kościelnej
oraz duszpasterstwa. Jeżeli to możliwe, niech tej Komisji
służy pomocą Instytut Duszpasterstwa Liturgicznego, a w
skład jej członków, w razie potrzeby, mogą wchodzić
także świeccy wybitni znawcy tej dziedziny. Zadaniem Komisji
będzie kierowaniem duszpasterstwem liturgicznym w swoim zakresie pod
przewodnictwem wyżej wspomnianej terytorialnej władzy kościelnej
oraz przeprowadzanie studiów i potrzebnych doświadczeń,
ilekroć będzie chodziło o przedstawienie Stolicy Apostolskiej proponowanych
przystosowań.
KL 45. Z tej samej racji należy ustanowić
Komisję Liturgiczną w poszczególnych diecezjach dla popierania
akcji liturgicznej pod kierunkiem biskupa.
Czasami może się okazać właściwe, aby kilka diecezji
utworzyło jedną Komisję, która by przez wspólne
narady rozwijała akcję liturgiczną.
KL
46. O ile to możliwe,
oprócz Komisji Liturgicznej należy w każdej diecezji
ustanowić także Komisję Muzyki Kościelnej i Komisję
Sztuki Kościelnej.
Jest rzeczą konieczną, aby te trzy Komisje pracowały
wspólnymi siłami, a nierzadko może być wskazane, by
złączyły się w jedną Komisję.
|